W popkulturze relacja człowieka i technologii to temat stale eksploatowany. Zwykle nie gramy w jednej drużynie.  Skąd bierze się technofobia? Czego boimy się najbardziej? Czy groźna cyberprzyszłość jest już naszym udziałem? Zapraszamy na kolejny wakacyjny odcinek podcastu Panoptykon 4.0. Naszym gościem jest Jakub Szamałek, autor m.in. poczytnego kryminału „Cokolwiek wybierzesz”, twórca scenariuszy gier komputerowych i archeolog.

Czy wolność da się stopniować? Czy technologia zdobędzie status nowej religii? Czy moralność da się zaprogramować? Zapraszamy na filozoficzną podróż z profesorem Pawłem Łukowem, kierownikiem Zakładu Etyki Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego.

[Odcinek specjalny] „Przez lata nieświadomie karmiliśmy system danymi, informacjami o nas. Korzystaliśmy z systemów rozpoznawania twarzy na przejściach granicznych, nawet płaciliśmy w ten sposób. Pozwoliliśmy, aby w mieście pojawiło się coraz więcej kamer. Dziś mamy nauczkę, że wszystkie takie działania mogą być wykorzystane przeciwko obywatelom” – w ten sposób Johua Wong, lider protestów w Hongkongu, uzasadniał ataki na latarnie z systemem rozpoznawania twarzy. To, co w Hongkongu kojarzy się z kontrolą społeczną, przez 99% Chińczyków uznawane jest za trening społecznego zaufania. Skąd bierze się ten rozdźwięk – spytaliśmy dr Katarzynę Sarek, adiunkt w Instytucie Sinologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Wchodzisz do banku, a tam na biurku sensor, który mierzy uśmiechy klientów i pracowników. Beneficjentem tego rozwiązania są organizacje charytatywne (pięć sekund uśmiechu to 1 grosz na wybraną inicjatywę), pracownicy (uśmiechy to punkty, które wymieniają na bony do wybranych sklepów), a w końcu cała firma (zadowoleni z obsługi klienci to lepsze wyniki sprzedaży). Wydawałoby się, że w tej sytuacji są sami wygrani. Czy jednak uśmiech ma jakąś ciemną stronę? O tym, czy sensorem można promować kulturę życzliwości, i o ukrytych społecznych kosztach mierzenia uśmiechów rozmawiamy z Cvetą Dimitrową, filozofką i psychoterapeutką.