Po zamach na Charlie Hebdo coraz głośniej robi się wokół projektu PNR. Przypomnijmy, że prace nad projektem, który umożliwia zbieranie danych pasażerów, zaczęły się w listopadzie 2014 r. Przypomnijmy, że prace nad projektem, który umożliwia zbieranie danych pasażerów, zaczęły się w listopadzie 2014 r. Do tej pory projekt PNR był blokowany przez Parlament Europejski, ale zamach w Paryży stał się impulsem do ponownej dyskusji wokół nadzoru nad podróźnymi.

Wbrew temu, co czytamy w regulaminach, dzielenie się informacjami w sieci to coraz rzadziej nasz wolny wybór. Społeczeństwo wymaga od nas ciągłej widzialności, ciągłego uczestnictwa: ci, którzy nie uczestniczą w tym spektaklu, budzą podejrzenia (może mają coś do ukrycia?) lub sami się wykluczają. Polityka firm, które zdominowały rynek usług internetowych, nie pozostawia nam pola do manewru: albo dzielisz się szeroko informacją, albo poszukaj innej usługi. Supermarkety kuszą programami lojalnościowymi, a ubezpieczyciele i banki specjalnymi ofertami dla tych, którzy pokażą więcej. Suma tych danych tworzy nasz unikatowy profil, który stopniowo wybija się na niepodległość. Dla niektórych osób i instytucji staje się bardziej wiarygodny, niż my sami. 

Parlament Europejski w zeszłym tygodniu zajmował się tematem Tarczy Prywatności (ang. Privacy Shield) – czyli mechanizmu, który ma umożliwić transfer danych Europejczyków do USA.

Australijski rząd przygotował projekt reformy zwiększającej kompetencje służb specjalnych. Zakłada on m. in.