Big Brother Award to prześmiewcza nagroda, którą w różnych krajach raz w roku „honoruje się” instytucje, firmy, organizacje i ludzi za łamanie prawa do prywatności lub przekazywanie baz danych osobom do tego nieupoważnionym. Impreza służy napiętnowaniu tego, co określamy mianem „społeczeństwa nadzorowanego” i zwraca uwagę za zagrożenia dla prywatności, które wiążą się m. in. z coraz większymi i lepiej zintegrowanymi bazami danych, monitoringiem wizyjnym, inwazyjnymi metodami kontrolowania czasu pracy, nowymi środkami bezpieczeństwa w miastach i na lotniskach, kolejnymi próbami kontrolowania przepływu informacji w Internecie.

Nasi południowi sąsiedzi przyznają „nagrody” Wielkiego Brata już od sześciu lat. W tym roku jury wyłoniło zwycięzcę spośród 140 nominacji. Wyniki ogłoszono w tym miesiącu.

Wojciech Wiewiórowski o swoich uprawnieniach wobec służb specjalnych: "GIODO z mocy prawa pozbawiony jest dostępu do informacji niejawnych gromadzonych przez służby specjalne. Mamy w tym względzie jedno z najbardziej restrykcyjnych praw w Europie. W innych krajach też są pewne wyłączenia, ale nie ma tak, żeby wyłączono spod kontroli organów ochrony danych osobowych wszystkie dane, które są zbierane przez służby (...) generalnie kwestia kontroli GIODO nad danymi gromadzonymi przez służby jest do dyskusji. Zaczniemy przegląd wszystkich przepisów dotyczących ochrony prywatności i dyskusję nad dużą nowelizacją ustawy o ochronie danych osobowych".

Więcej na ten temat:

Wszystko widać

Kamery, często tworzące skomplikowaną sieć połączeń, czyli tzw. systemy monitoringu, są już stałym elementem naszego życia – widzimy je (a one nas!) na ulicach, w sklepach, w autobusach, w szkołach i przedszkolach, a nawet w szpitalach. Postęp technologiczny oraz względnie niskie koszty spowodowały, że każdy może monitorować kogo i co chce. Tymczasem zasad funkcjonowania kamer nie regulują (prawie) żadne przepisy. Na prośbę Ministerstwa Spraw Wewnętrznych przygotowaliśmy nasze stanowisko dotyczące założeń kompleksowej regulacji prawnej działania monitoringu.

Wszystko już gotowe: opinie zebrane, materiały przeanalizowane. Prace analityczne trwające od kilku miesięcy na pewno doprowadziły do konkretnych wniosków. Zdiagnozowano nawet kwestie, które będą miały kluczowe znaczenie. Brakuje jeszcze „wystrzału startera” i Ministerstwo Spraw Wewnętrznych rozpocznie realne prace nad ustawą o monitoringu. Może niebawem przestaniemy być „monitoringowym eldorado”?