Sezon urlopowy właśnie trwa, a wraz z nim intensywne poszukiwanie, planowanie i rezerwowanie lotów do upragnionych miejsc wypoczynku.

Od maja tego roku obowiązują przepisy, które zobowiązują urzędy pracy do profilowania pomocy dla bezrobotnych.

Informowaliśmy ostatnio o niepokojącej ewolucji orzecznictwa polskich sądów administracyjnych, coraz mniej skorych do projawnościowej wykładni przepisów o dostępie do informacji publicznej. Warto przypomnieć najnowszy przykład tego zjawiska: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (WSA) oddalił skargę Fundacji Panoptykon na decyzję szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, uznając tym samym prawo ABW do zatajania informacji o wykorzystaniu nowych uprawnień do inwigilacji, wprowadzonych tzw. ustawą antyterrorystyczną. Sąd argumentował swoją decyzję o ograniczeniu prawa obywateli do informacji „stanem niewypowiedzianej, ale rzeczywistej wojny terroryzmu z całym światem demokratycznym, fala zamachów terrorystycznych nękająca państwa zachodnie Unii Europejskiej i otwarta wojna terrorystyczna tzw. »państwa islamskiego« z całą cywilizacją demokratyczną”. Krytykowaliśmy publicystyczny, nacechowany emocjami ton uzasadnienia.

11 września 2017 r. mija 16 lat od zamachu terrorystycznego na World Trade Center. 16 lat – tyle czasu wystarczy, by dostać czynne prawo wyborcze w Austrii i Brazylii czy uzyskać zgodę na zawarcie związku małżeńskiego w Polsce. To kawał czasu. Jednak, w kontekście wojny z terroryzmem, trudno uciec od wrażenia, że przez ten czas wcale sobie nie poradziliśmy z „niewidzialnym wrogiem”. Strach na dobre zamieszkał w naszej wyobraźni i rzeczywistości politycznej. W symbolicznym dniu rocznicy najgłośniejszego zamachu terrorystycznego zapraszamy do rozmowy o tym, jak przez ostatnie 16 lat nauczyliśmy się radzić ze strachem przed terroryzmem i z nim żyć. Spotkajmy się 11.09, godz. 18:30, Państwomiasto (Andersa 29, Warszawa).

Wiek, płeć, miejsce zamieszkania, zainteresowania, sytuacja życiowa, sytuacja majątkowa, historia zakupów, sieć społecznościowa, a nawet cechy osobowości – według standardów obowiązujących w reklamie internetowej, aż tyle chcą o nas wiedzieć firmy z branży interaktywnej, by dopasować reklamę dowolnego produktu. Ilu użytkowników ma świadomość, że  tak wrażliwe dane są zbierane na ich temat? Ilu ujawnia je z własnej woli? Ilu zgodziłoby się na targetowaną reklamę, gdyby wiedziało, że podstawą jej dopasowania mogą być ich intymne schorzenia, rozwody czy problemy w pracy? W tym modelu klientem nie jest użytkownik, ale reklamodawca, który na internetowym rynku kupuje dostęp do naszej uwagi, kosztem prywatności. Czy nowe reguły gry, wprowadzane na poziomie Unii Europejskiej, mają szansę zmienić ten układ sił?