W Polsce – w odpowiedzi na unijne propozycje wprowadzenia obowiązkowego blokowania stron internetowych – próbujemy rozpocząć poważną dyskusję na temat dopuszczalności korzystania z takich narzędzi. Tymczasem inne europejskie kraje nie próżnują.

Komisja Europejska opublikowała projekt dyrektywy w sprawie retencji danych pasażerów lotniczych (PNR)¸ mającej na celu zapobieganie, wykrywanie i ściganie terroryzmu oraz innych poważnych przestępstw. Chodzi o tzw. projekt EU-PNR, czyli stworzenie w Europie odpowiednika amerykańskiego rejestru danych pasażerów lotniczych, które są wykorzystywane przez policję i tajne służby. Taki system już de facto funkcjonuje w ramach współpracy pomiędzy UE i USA, jednak nie mamy w Europie „własnego” rejestru PNR ani wykształconych zasad korzystania z takich danych przez krajowe służby bezpieczeństwa.

Polskie media żyją kolejną odsłoną afery podsłuchowej z udziałem najwyższych urzędników państwowych i znanych polityków. Śledzący te perypetie obywatele mogą się utwierdzać w przekonaniu, że inwigilacja to problem „tych na świeczniku”. Albo przestępców.

Po tragicznych wydarzeniach w Paryżu unijni ministrowie spraw wewnętrznych zdecydowali się na przyjęcie szeregu środków, które w ich ocenie mają zwiększyć bezpieczeństwo w Europie. Politycy chcą wzmocnić kontrolę na wewnętrznych i zewnętrznych granicach strefy Schengen, utworzyć nowe systemy przetwarzania danych oraz zwiększyć kompetencje unijnych agencji, w tym Frontexu.

Turcja w 2009 roku zablokowała dostęp do platformy Google Sites. Europejski Trybunał Praw Człowieka orzekł jednogłośnie, że działanie to narusza prawo do wolności wypowiedzi.