Komisja Europejska pod koniec kwietnia przyjęła Europejską agendę bezpieczeństwa na lata 2015–2020 – nową strategię bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej. Agenda określa priorytetowe dla Unii zagrożenia – terroryzm, zorganizowaną przestępczość transgraniczną oraz cyberprzestępczość – i wskazuje, w jaki sposób UE może pomagać państwom w ich zwalczaniu. Większość narzędzi, które znalazły się w strategii, wiąże się z wymianą informacji (w tym danych o obywatelach) między różnymi instytucjami, dlatego też powtarzające się nawiązania do ochrony danych i proporcjonalności stosowanych środków nie powinny zaskakiwać.

Monopol danej firmy w zbyt wielu obszarach naszego cyfrowego życia nie służy prywatności. Nawet jeśli pojedyncze usługi nie niosą za sobą specjalnych zagrożeń dla danych czy bezpieczeństwa, to skupienie ich w jednym miejscu może rodzić pokusę skojarzenia ich ze sobą i nadużycia, znacznie zwiększa też potencjalne szkody w wypadku utraty kontroli nad nimi. 

Pamiętacie kontrowersje wokół reformy urzędów pracy i profilowania osób bezrobotnych, która wprowadziła podział szukających pracy na trzy sztywne kategorie?