Projekt ustawy o Systemie Informacji Oświatowej budzi coraz większe kontrowersje. Czy rzeczywiście powinniśmy się jej obawiać, a jeśli tak, to dlaczego?

System Informacji Oświatowej, w którym zbierane są dane dotyczące oświaty, działa w Polsce od 2005 r. i niemal od początku krytykowany jest za nierzetelność i podatność na nadużycia. Nowy SIO ma być odpowiedzią na te problemy. Jednak nie jest on unowocześnioną wersją starego systemu. Różnice między nimi mają charakter zasadniczy: nowy projekt został oparty na zupełnie innej filozofii gromadzenia danych.

2 maja przedstawiciele koncernu Sony oficjalnie poinformowali, że miał miejsce atak na serwery Sony Online Entertainment (z którego sieci korzystają gracze wieloosobowych gier sieciowych, takich jak EverQuest, Star Wars Galaxies czy Matrix Online), w efekcie którego mogło dojść do przejęcia informacji o ponad 24 milionach klientów. Informacje o ataku na SOE ujawniono w 24 godziny po tym, jak rzecznicy firmy przepraszali za utratę informacji o 77 milionach kont w sieci Play Station Network (utraconych prawdopodobnie 16 lub 17 kwietnia). Łącznie, szacuje się, że ponad 100 milionów kont klientów firmy mogło paść ofiarą hakerów. Skala ataku naturalnie prowokuje pytania o bezpieczeństwo naszych danych gromadzonych przez podmioty komercyjne.

9 maja 2011 r.

9 maja Fundacja Panoptykon i Stowarzyszenie Projekt: Polska wystąpiły do senatorów z apelem o nieprzyjmowanie ustawy o systemie informacji oświatowej, która 15 kwietnia br. roku została uchwalona przez Sejm. Zdaniem obu organizacji, wejście w życie ustawy w obecnym brzmieniu uderzy w prawo do prywatności polskich uczniów.

Ustawa przewiduje, że w nowym systemie gromadzony będzie niezwykle szeroki zakres informacji o każdym, poszczególnym uczniu. Dane te mają być zbierane na bieżąco przez cały okres edukacji od przedszkola aż po przyjęcie na studia.

Senat przyjął dzisiaj bez poprawek ustawę o systemie informacji oświatowej. Za głosowało 53 senatorów, 38 było przeciw, jeden wstrzymał się od głosu.