Wzburzenie w debacie publicznej wywołane rewelacjami Edwarda Snowdena nadal nie przekłada się ani na naszą wiedzę o problemie, ani na próby jego rozwiązania.

Nie jest dobrze, jeśli pierwszą reakcją władzy na to, że przestaje sobie radzić z obywatelami, jest myśl: ograniczmy ich prawa, może się uspokoją. A właśnie taka logika zagościła na dobre w polskiej debacie politycznej: od trzech lat automatyczną reakcją na uliczne burdy jest propozycja ograniczenia prawa pokojowych zgromadzeń, szczególnie zakaz zasłaniania twarzy, który ma ułatwić identyfikowanie sprawców wykroczeń. W odpowiedzi na zaostrzający się problem mowy nienawiści w Internecie natychmiast pojawiły się postulaty ograniczenia anonimowości, tym razem nie na ulicy, ale w sieci. Mamy problem z egzekwowaniem prawa autorskiego? Nakażmy pośrednikom internetowym kontrolowanie i cenzurowanie wszystkich użytkowników. Przykłady można mnożyć.

Po prawie dwunastu miesiącach debaty publicznej, w której przeciwko prezydenckiej nowelizacji ustawy Prawo o zgromadzeniach zgodnie opowiedziały się skrajnie różne środowiska – związki zawodowe, anarchiści, narodowcy, prawica i lewica, eksperci OBWE, organizacje broniące praw

9 maja Fundacja Panoptykon i Stowarzyszenie Projekt: Polska wystąpiły do senatorów z apelem o nieprzyjmowanie ustawy o systemie informacji oświatowej, która 15 kwietnia br. roku została uchwalona przez Sejm. Zdaniem obu organizacji, wejście w życie ustawy w obecnym brzmieniu uderzy w prawo do prywatności polskich uczniów.

Ustawa przewiduje, że w nowym systemie gromadzony będzie niezwykle szeroki zakres informacji o każdym, poszczególnym uczniu. Dane te mają być zbierane na bieżąco przez cały okres edukacji od przedszkola aż po przyjęcie na studia.

Senat przyjął dzisiaj bez poprawek ustawę o systemie informacji oświatowej. Za głosowało 53 senatorów, 38 było przeciw, jeden wstrzymał się od głosu.