Nie dowiemy się, kiedy (ani z jakiego źródła) premier dowiedział się o funkcjonowaniu programu PRISM, ani czy istnieje porozumienie między polskimi i amerykańskimi służbami dotyczące przekazywania danych telekomunikacyjnych; nie dowiemy się nawet czy – poza notą skierowaną prz

Główny Urząd Statystyczny zaprosił nas do konsultacji projektu nowelizacji ustawy o statystyce publicznej. Już teraz instytucja ta wie o nas bardzo wiele.

Jest wygodnie. Jeszcze nigdy zaspokajanie potrzeb takich jak dostęp do informacji, kultury, swobodnej ekspresji, kontaktu z innymi nie było tak proste. Wszystko dzięki produktom udostępnionym nam przez korporacje: Facebook, Twitter, Google, Microsoft, Amazon i Apple. Ich oferta jest praktycznie darmowa: „zgoda na przetwarzanie danych w celach marketingowych” – co to za cena? Radio, telewizja, gazety też zarabiają na reklamach, a w zamian oferują znacznie mniej. Przecież nie będę płacić za każdy obejrzany teledysk na YouTubie – oglądam wyświetlane reklamy, a reklamodawca płaci artyście i portalowi. Tak jest dobrze i przyjemnie. Tylko skoro jest aż tak dobrze, to czemu Wojciech Orliński twierdzi, że czas się bać?