W poprzednim tygodniu Rada Unii Europejskiej przyjęła kolejną wersję aktu o sztucznej inteligencji. Rozwój programów opartych na autonomicznych algorytmach, zastosowanie ich w medycynie, finansach czy motoryzacji wymusza taką regulację.

Wiele wskazuje, że zima 2022/2023 r. to w historii technologii sztucznej inteligencji moment przełomowy. Nie chodzi jednak o nową rewolucję naukową (ta trwa już od dłuższego czasu), ale o popularyzację tematu. Wraz z geometrycznym wzrostem użytkowników i użytkowniczek produktów bazujących na generatywnej AI (generative AI w skrócie GP AI) wychodzą na jaw kolejne skutki uboczne nowych rozwiązań.

Przymus badań ginekologicznych, rejestr ciąż, dyskryminujące algorytmy uczenia maszynowego, targetowanie reklam politycznych na kobiety w ciąży, aktywistki zatrzymywane przez służby, życie intymne kobiet pod obserwacją firm z branży reklamowej – działania związane z nadzorem nad kobietami to w Panoptykonie niemal codzienność.

Przypominamy najważniejsze tematy „kobiece”, którymi zajmowaliśmy się na przestrzeni lat.

Człowiek nie sprawdzi się w roli nadzorcy sztucznej inteligencji, jeśli ma przejmować stery wyłącznie w sytuacjach awaryjnych.

Przepisy wspierające innowacje i chroniące przed nadużyciami – tak miała wyglądać unijna regulacja sztucznej inteligencji. Jednak propozycja przedstawiona przez Komisję Europejską 21 kwietnia nie odpowiada na najważniejsze wyzwania związane z rozwojem AI: nie stawia granic dla najbardziej ryzykownych zastosowań AI, nie umożliwia osobom poszkodowanym przez systemy AI dochodzenia swoich praw, nie rozwiązuje problemu czarnych skrzynek, a zamiast niezależnego nadzoru nad taką technologią proponuje pakiet biurokratycznych wymogów. Do tego wiele potencjalnie niebezpiecznych systemów w ogóle jej się wymyka. Przeanalizowaliśmy rozporządzenie o AI pod kątem postulatów, które sformułowaliśmy w czerwcu ubiegłego roku na początku prac nad regulacją.