Rzecznik Praw Obywatelskich Irena Lipowicz skierowała do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wystąpienie, w którym sugeruje podjęcie działań zmierzających do opracowania ustawy, która w sposób kompleksowy określałaby zasady wykorzystywania przez organy państwowe danych pochodzących z monitoringu. Jak podkreśla w swoim piśmie RPO, czynności organów ścigania polegające na wykorzystywaniu i upublicznianiu materiałów uzyskanych za pomocą monitoringu, wkraczają dalece w konstytucyjnie chronione prawa obywateli, w tym prawo do prywatności i ochrony wizerunku. Tymczasem brakuje regulacji prawnych, które w sposób szczegółowy regulowałyby tę kwestię i mogłyby stanowił podstawę do np. upubliczniania materiałów pochodzących z monitoringu.

Polski rząd przed kilkoma laty – oczywiście pod hasłem dbałości o bezpieczeństwo najmłodszych – postanowił rozpowszechnić w polskich szkołach monitoring. Uruchomiono specjalny program (Monitoring wizyjny w szkołach i placówkach), w ramach którego w tysiącach szkolnych budynków zainstalowano po raz pierwszy kamery bądź rozbudowano istniejące już systemy monitoringu. Jednak o tym, by stworzyć jasne zasady postępowania za nagraniami i dostępu do nich już nie pomyślano. Dlatego można sądzić, że przypadek gimnazjum w Świeszynie ilustruje szerszy problem. Rodzice uczniów pewnego dnia zorientowali się, że wystarczyło wejść na stronę internetową szkoły i kliknąć na link do monitoringu, by otworzyć stronę, na której dyrektor szkoły pisze do nieokreślonego Krzyśka, w jaki sposób można podejrzeć monitoring. Opisana była tam instrukcja wejścia oraz podane hasło.

Prezydent Bronisław Komorowski zdecydował się skierować do Trybunału Konstytucyjnego nowelizację ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu

Na niektóre ważne ustawy przychodzi nam czekać latami, inne projekty bywają uchwalane w tempie iście ekspresowym. Ale niestety dzieje się to zwykle kosztem jakości stanowionego prawa oraz merytorycznej dyskusji i refleksji nad skutkami wprowadzanych zmian.

Osoby w dramatycznej sytuacji, które dzwonią na numer alarmowy 112 czy 997, zazwyczaj oczekują tylko pomocy. Niestety mogą przy okazji stać się bohaterami masowej wyobraźni, jeśli policja uzna, że nagranie „rozmowy alarmowej” realizuje jej cele promocyjne i opublikują nagranie w Internecie.