Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ponownie rozpatrzył wniosek Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka z 1 czerwca 2009 roku o ujawnienie statystyk dotyczących podsłuchów i innych form kontroli operacyjnej i 24 sierpnia wydał decyzję odmowną. Jest to rezultatem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 listopada 2010 roku (sygn. akt II SAB/Wa 279/10), w którym sąd zobowiązał Szefa ABW do ponownego rozpatrzenia wniosku, wskazując jednocześnie, że informacje nim objęte mają status informacji publicznej.

Wyobraźmy sobie, że idziemy do lekarza, który decyduje, że powinniśmy wykonać badania krwi i skonsultować je ze specjalistą endokrynologiem. Nie wypisuje jednak skierowań nieczytelnym pismem, tylko wprowadza informacje do naszego profilu pacjenta w elektronicznym systemie informacji. Robimy zlecone badania, których wyników nie musimy odbierać, bo laboratorium wprowadza je do tego samego systemu, gdzie ma do nich dostęp endokrynolog. Ten może przejrzeć badania i jeśli są one prawidłowe, być może nawet nie musi przyjmować nas osobiście. Jeśli musi, możemy poprzez system wybrać, gdzie się udać, a przed wizytą dostaniemy maila z przypomnieniem. Wreszcie wystawiona recepta może być odebrana od razu w aptece, w której kupimy leki.

„Uświadomiliście nam na nowo, jak ogromnym wyzwaniem jest Internet; że nie można [go] traktować jak zwykłego narzędzia, gdzie decyzje administracyjne albo ograniczenia o charakterze prawnym czy ustawowym są bezkarne, albo których konsekwencje nie są szczególnie groźne.

Ponieważ ABW jest organem publicznym, dane o liczbie stosowanych przez nią podsłuchów są informacją publiczną.

Miejsca odosobnienia – więzienia, poprawczaki, izby wytrzeźwień czy szpitale psychiatryczne – ze swej istoty wiążą się ze zwiększonym nadzorem nad osobami w nich przebywającymi. Władza nad jednostką może być tam wyjątkowo dotkliwa.