Zazwyczaj oczekujemy, że to, co odbywa się za drzwiami gabinetu między pacjentem a lekarzem, zostaje tylko między nimi. Ma się to jednak nijak do rzeczywistości. W dobie cyfryzacji służby zdrowia nasze dane medyczne mogą być swobodnie wykorzystywane przez rożne osoby i podmioty, które niekoniecznie zajmują się naszym leczeniem, np. ubezpieczycieli czy pracodawców. Z drugiej strony zarządzanie skomplikowanym systemem ochrony zdrowia wymaga informacji. Czy więc stajemy przed alternatywą: albo zdrowie, albo prywatność?

Stwierdzenie, że monitoring wizyjny wkracza w coraz więcej sfer naszego życia byłoby truizmem. Choć niekiedy wzbudza to kontrowersje, ma niestety bardzo wielu zwolenników. Od kilku lat kamery instaluje się także w izbach wytrzeźwień, czym zainteresowała się ostatnio Rzecznik Praw Obywatelskich.

Nie ma nic odkrywczego w stwierdzeniu, że dla pracowników ochrony zdrowia kontakt z ludźmi jest koniecznością. Zwiększa to oczywiście ryzyko spotkania się z różnego rodzaju nieprzyjemnymi sytuacjami - z agresją włącznie.

Od lipca tego roku pacjenci i pacjentki mogą uzyskać drogą elektroniczną informacje o udzielanych im świadczeniach zdrowotnych. Umożliwia to uruchomiony przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) specjalny serwis internetowy – Zintegrowany Informator Pacjenta (ZIP).

Z okazji Dnia Ochrony Danych Osobowych publikujemy pierwszą część wywiadu z Generalnym Inspektorem Ochrony Danych Osobowych. Z Wojciechem Wiewiórowskim rozmawiamy o koncepcji „privacy by design” oraz o kluczowych z punktu widzenia prywatności zmianach prawa: o tym czy polski System Informacji Medycznej został zaprojektowany z myślą o prywatności pacjentów; o tym jakie informacje trafią do Systemu Informacji Oświatowej oraz o tym, dlaczego GIODO chce jak najszybciej zmienić ustawę o ochronie danych osobowych.

Wkrótce opublikujemy również drugą część wywiadu, w którym pojawią się tematy: monitoringu wizyjnego, Google Street View, ksiąg wieczystych dostępnych w Internecie i retencji danych telekomunikacyjnych.