O pomyśle Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej (MPiPS) dotyczącym profilowania pomocy dla bezrobotnych pisaliśmy już na początku stycznia. Jest to jedna z flagowych propozycji składających się na reformę urzędów pracy – budzi ona jednak wiele kontrowersji, łącznie z wątpliwościami co do jej zgodność z konstytucją.

Bezrobocie jest trudnym wyzwaniem dla polityki państwowej. Jego ciągły wzrost w ostatnich latach (zgodnie z ostatnimi danymi stopa bezrobocia w Polsce wynosi 13,5%) negatywnie odbija się na życiu milionów obywateli i obywatelek.

Młoda  kobieta trzyma tablet, na którym widnieje napis „Pomagamy pom@gać” – to materiał promujący projekt Empatia. Kobietą na zdjęciu jest aktorka Katarzyna Maciąg, zgodnie z informacjami prasowymi „ambasadorka” projektu.

Tym razem w ramach Seminarium Panoptykon postanowiliśmy przyjrzeć się bliżej temu, jak wygląda stosunek państwa i związanych z nim instytucji do ludzi biednych, naznaczonych piętnem społecznej marginalizacji i wykluczenia. W obliczu nowych propozycji związanych z opieką społeczną – jak koncepcja warszawskiego rejestru bezdomnych czy projekt nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie – konieczne wydaje się postawienie pytania o fundamenty, na jakich opiera się system pomocy społecznej: czy głęboko ingerujące w życie beneficjentów praktyki rzeczywiście odpowiadają ich realnym potrzebom?

Nagranie seminarium

Warszawski ratusz ogłosił konsultacje społeczne w sprawie rekrutacji do przedszkoli.