23 października Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpatrzy skargę Fundacji Panoptykon w sprawie nieudzielenia przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych odpowiedzi na pytania zadane mu w ramach akcji „100 pyt

Coraz więcej publicznych pieniędzy pochłaniają technologie zwiększające nadzór, ale już niekoniecznie nasze bezpieczeństwo.

Dostęp do informacji publicznej w założeniu miał być narzędziem demokratycznej kontroli nad działaniem organów państwa.

Kto, jak nie premier, ma posiadać wiedzę na temat działań rządu? – spytała retorycznie sędzia sprawozdawca, uzasadniając wyrok korzystny dla Fundacji Panoptykon, w sprawie o udostępnienie informacji publicznej w ramach akcji „100 pytań o inwigilację”. Sąd zgodził się z naszą argumentacją, że lakoniczne „organ nie posiada informacji” w sprawach, które należą do jego kompetencji, to nie jest odpowiedź – a zwykła bezczynność. Tym samym, w grze o dostęp do informacji publicznej, z pola nr 6 („składasz skargę na bezczynność”) przeszliśmy od razu na pole nr 8 - Wojewódzki Sąd Administracyjny nakazał Prezesowi Rady Ministrów odpowiedzieć na zadane przez nas pytania w ciągu 14 dni.

Przed laty Julian Tuwim pytał igraszką, co by było, „Gdyby ze wszystkich na świecie małp / Zrobić jedną małpę nad małpy”, dzisiaj coraz częściej zastanawiamy się nad tym, jak wyglądać by mógł świat, gdyby ze wszystkich naszych SMS-ów, e-maili, wiadomości na Messengerze, nagrań na monitoringu wizyjnym, logowań do Internetu, zdjęć wrzucanych jakże chętnie na społecznościówki, dokumentacji wideo zamieszczonej w sieci – z tych wszystkich naszych cyfrowych śladów – zrobić przepotężny System i dać go komuś do ręki. Brzmi strasznie? U nas na szczęście jeszcze nie dziś, ale w powieści Tomasza Lipki potwór właśnie budzi się do życia.