Artykuł 01.02.2012 2 min. czytania Tekst Państwo gromadzi coraz więcej informacji o nas, a dostęp do takich danych uzyskuje coraz więcej podmiotów. Rodzi to zagrożenia dla naszej prywatności, alarmuje GIODO, który z okazji szóstego Europejskiego Dnia Ochrony Danych Osobowych zorganizował konferencję dotyczącą rejestrów publicznych. Wystąpiła na niej między innymi Katarzyna Szymielewicz z Fundacji Panoptykon. Główne pytanie, jakie postawili sobie organizatorzy tego wydarzenia, jest nam bardzo bliskie: ile państwo powinno wiedzieć o obywatelu? Podczas konferencji GIODO podkreślił, że znacząco rośnie liczba baz danych tworzonych przez podmioty z sektora publicznego. Przypomniał, że w 2011 r. uchwalono np. przepisy, na mocy których tworzony jest scentralizowany system informacji w ochronie zdrowia i nowy system informacji oświatowej. Fundacja Panoptykon interweniowała w sprawie obydwu projektów jeszcze na etapie prac legislacyjnych. Zwracaliśmy uwagę na zagrożenia dla prywatności i ochrony danych, jakie mogą się pojawić w związku z uruchomieniem dwóch potężnych systemów informacji o obywatelach. I w przypadku Systemu Informacji Medycznej i Systemu Informacji Oświatowej mieliśmy wątpliwości co do zakresu zbieranych danych, zasad dostępu, jakości zabezpieczeń przed możliwymi nadużyciami, a nawet ogólnej filozofii, jaka przyświecała tym inwestycjom. Wykorzystaliśmy nasze wystąpienie na konferencji GIODO do podsumowania tych zastrzeżeń. Zaproponowaliśmy też test, który powinien przejść każdy centralny rejestr czy system informacji o obywatelach (bez względu na to, czy ma formę jednej bazy danych czy rozproszonego systemu informacji): Czy stworzenie systemu zarządzanego centralnie jest rzeczywiście uzasadnione? Innymi słowy, czy państwo powinno posiadać tego typu informacje i móc nimi swobodnie zarządzać? Czy nie lepszy byłby system, w którym to obywatel ma pieczę nad swoimi danymi i z własnej woli udostępnia je administracji państwowej, kiedy uzna to za potrzebne? Czy zakres zbieranych danych jest adekwatny i proporcjonalny do deklarowanego przez państwo celu? Ile danych rzeczywiście potrzeba, żeby móc zrealizować cel, któremu służy tworzony system? Wreszcie, czy zaproponowana technologia i zasady działania systemu sprzyjają ochronie danych osobowych? Czy zastosowano podejście określane jako “privacy by design”? Relacja GIODO z konferencji Opracowanie: Katarzyna Szymielewicz Anna Obem Autorka Temat bazy danych prawo dane osobowe Poprzedni Następny Newsletter Otrzymuj informacje o działalności Fundacji Administratorem twoich danych jest Fundacja Panoptykon. Więcej informacji o tym, jak przetwarzamy dane osób subskrybujących newsletter, znajdziesz w naszej Polityce prywatności. Zapisz się Zapisz się Akceptuję Regulamin usługi Zobacz także Artykuł Czy ABW inwigilowała uczestników protestów? Wygrywamy w sądzie z Ministerstwem Cyfryzacji! Ile razy w latach 2016–2017 ABW pobierała zdjęcia paszportowe z bazy prowadzonej przez Ministerstwo Cyfryzacji? Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozstrzygnął, że pytanie, które skierowaliśmy do MC, dotyczy informacji publicznej, i zobowiązał resort cyfryzacji do rozpatrzenia naszego… 11.12.2018 Tekst Artykuł Niebezpieczny wyrok NSA w sprawie tablic rejestracyjnych Naczelny Sąd Administracyjny, rozpatrując skargę warszawskiego ratusza, uznał, że tablice rejestracyjne nie stanowią danych osobowych. Głęboko nie zgadzamy się z tym wyrokiem i uważamy go za niebezpieczny precedens. Przypominamy, czym są dane osobowe i dlaczego lepiej rozumieć to pojęcie szerzej,… 11.07.2019 Tekst Artykuł Problem Facebooka jest problemem nas wszystkich Medialna burza wokół Cambridge Analytica oddala nas od sedna problemu. Mniejsza o to, na czyim serwerze znalazły się dane 50 milionów użytkowników Facebooka i czy trafiły tam w wyniku naruszenia regulaminu serwisu społecznościowego, czy też w wyniku porozumienia obu firm. Z perspektywy użytkowników… 21.03.2018 Tekst