BIBLIOTEKA

Wchodzisz do banku, a tam na biurku sensor, który mierzy uśmiechy klientów i pracowników. Beneficjentem tego rozwiązania są organizacje charytatywne (pięć sekund uśmiechu to 1 grosz na wybraną inicjatywę), pracownicy (uśmiechy to punkty, które wymieniają na bony do wybranych sklepów), a w końcu cała firma (zadowoleni z obsługi klienci to lepsze wyniki sprzedaży). Wydawałoby się, że w tej sytuacji są sami wygrani. Czy jednak uśmiech ma jakąś ciemną stronę? O tym, czy sensorem można promować kulturę życzliwości, i o ukrytych społecznych kosztach mierzenia uśmiechów rozmawiamy z Cvetą Dimitrową, filozofką i psychoterapeutką.

Odsłuchaj

Na skróty:

00:00 Wprowadzenie
03:20 Czy życzliwość Polaków da się „wygenerować”?
11:00 Czy uśmiech może stać się opresją?
15:00 Gdzie kończy się życie prywatne, a zaczyna praca?
20:00 Jakie są koszty pracy emocjonalnej?
32:00 Jakie nastroje i emocje wypieramy jako społeczeństwo?
40:00 Po co mamy się dostrajać emocjonalnie do innych?
47:00 Co Szymborska myśli o uśmiechach?

Nie ma nic złego, że chcemy czuć się bezpiecznie – także w sieci. Niepokojące są jednak poszukiwania recepty na to bezpieczeństwo w świecie pełnym różnic. Czy możliwy jest świat, w którym wszyscy czują się bezpiecznie i nikt nie jest wykluczony? Czy też żeby czuć się bezpiecznie, musimy zamknąć się w światopoglądowych bańkach? O ucieraniu poglądów z osobami różnymi od siebie, o negocjowaniu granic, o tym, kiedy wolność staje się niebezpieczna, a także o obywatelskim projekcie przepisów karania więzieniem za edukację seksualną rozmawiamy z Piotrem Godziszem ze Stowarzyszenia Lambda Warszawa – politologiem, specjalizującym się w tematyce przestępstw motywowanych nienawiścią.

Na skróty:

0:00 W jak dużej bańce tkwimy?
5:20 Skąd biorą się przestępstwa motywowane uprzedzeniami?
10:42 Czy edukacja seksualna będzie karana?
17:40 Co jedni chcą oglądać na Facebooku, a inni nie i jak pogodzić różne potrzeby?
22:00 Co to jest mowa nienawiści?
29:30 Jak urządzić bezpieczny świat, który nie jest wykluczający?
33:10 Czy możliwy jest wspólny globalny standard tego, co dozwolone w komunikacji?

Odsłuchaj

Do poczytania:

• Strona projektu #zablokowani
• Onet.pl: Kary więzienia za edukację seksualną? "Chce mi się płakać…"
• Panoptykon: „Kategoryczne nie” Zofii Klepackiej, czyli co wolno w sieci i dlaczego (prywatna) cenzura jest zła

O tym, z jakich narzędzi korzystają, jak wygląda kontrola nad ich działaniami, a jak mogłaby ona wyglądać, jakie zagrożenia dla wolności i praw obywatelskich wiążą się z dostępnością takich narzędzi inwigilacji takie jak Pegasus – rozmawiamy z Jackiem Cichockim, byłym ministrem spraw wewnętrznych i ministrem koordynującym służby specjalne w rządzie Donalda Tuska, obecnie pracującym na Uniwersytecie Warszawskim, oraz Wojciechem Klickim – prawnikiem z Fundacji Panoptykon specjalizującym się w tematyce kontrolowania służb specjalnych.

Na skróty:

0:00 Wprowadzenie
4:14 Co wiemy, a czego nie wiemy o „narzędziowniku” służb specjalnych
10:57 Nowe technologie w służbie służb (i jak ma się do nich prawo)
15:02 Kiedy do Polski przyjeżdża nielubiana głowa innego państwa…
17:51 Jak służby „słuchają Internetu”?
21:10 Co społeczeństwo wie o narzędziach wykorzystywanych przez służby do przeczesywania danych cyfrowych?
26:00 Problem z Pegasusem
31:30 Czy narzędzia do cyfrowej inwigilacji pozwalają manipulować ludźmi?
36:40 Co obywatele powinni wiedzieć, a czego, nie o statystykach działaniach służb?
42:00 Czego służby nie powiedzą obywatelom i dlaczego?
50:20 Jak władze odbierają zainteresowanie obywateli działaniami służb  (i dlaczego mniej boją się pytań Panoptykonu niż anonimowych wniosków)?
55:25 Mechanizm kontroli nad służbami – do poprawki!
1:00:50 Jak funkcjonuje kontrola nad służbami w innych państwach i dlaczego w Polsce wciąż jej nie ma?

Odsłuchaj

Do poczytania:

• RPO: Powołajmy niezależną instytucję do nadzoru służb specjalnych. Propozycja Rzecznika Praw Obywatelskich i grupy ekspertów
• Panoptykon: 100 pytań o inwigilację do polskich władz. Czego się dowiedzieliśmy? O co będziemy walczyć?
• Panoptykon: Rok z ustawą inwigilacyjną
• Panoptykon: Snowden i Greenwald: polskie władze współpracowały z NSA

[Odcinek specjalny] „Przez lata nieświadomie karmiliśmy system danymi, informacjami o nas. Korzystaliśmy z systemów rozpoznawania twarzy na przejściach granicznych, nawet płaciliśmy w ten sposób. Pozwoliliśmy, aby w mieście pojawiło się coraz więcej kamer. Dziś mamy nauczkę, że wszystkie takie działania mogą być wykorzystane przeciwko obywatelom” – w ten sposób Johua Wong, lider protestów w Hongkongu, uzasadniał ataki na latarnie z systemem rozpoznawania twarzy. To, co w Hongkongu kojarzy się z kontrolą społeczną, przez 99% Chińczyków uznawane jest za trening społecznego zaufania. Skąd bierze się ten rozdźwięk – spytaliśmy dr Katarzynę Sarek, adiunkt w Instytucie Sinologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Na skróty:

00:01 Wprowadzenie
02:15 Co Europejczyk musi wiedzieć o Chinach?
08:30 Co Chińczyk powinien wiedzieć o chińskim systemie kontroli społecznej?
17:00 Od wyciągu z karty po kod DNA – co Chiny chcą wiedzieć o swoich obywatelach?
20:00 Prywatność po pekińsku
30:00 Internetowa lista czarnych owiec
38:00 Dlaczego Hongkong to nie Chiny?
45:00 Nie każdy rozwód jest możliwy...

Odsłuchaj

Do przeczytania i odsłuchania:

• Czy pod kamerami jest bezpieczniej? Rozmowa z Pawłem Waszkiewiczem
• TVN24: SCS staje się faktem. Ten system zmieni wszystko
• Atakują latarnie, bo obawiają się systemu rozpoznawania twarzy. Nieoczekiwany zwrot protestów w Hongkongu