Uprawnienia służb specjalnych nieustannie rosną – wystarczy przypomnieć ustawę inwigilacyjną i antyterrorystyczną czy choćby ostatnie zmiany związane z ustawą o VAT. Na tej „inflacji” najwięcej tracą ludzie spoza aparatu władzy: coraz bardziej narażeni na bezpodstawną i niepotrzebną inwigilację, a jednocześnie utrzymywani w nieświadomości tego, co się dzieje z ich danymi. Czy tę asymetrię informacyjną można choć trochę zniwelować? Od 2009 r. Panoptykon walczy o wprowadzenie w Polsce obowiązku informowania ludzi, którzy byli inwigilowani, o tym fakcie. Do tej pory słyszeliśmy krótkie: „Tego nie da się zrobić”. Aż nagle… projekt odpowiadający na ten właśnie problem trafił do Sejmu!

Kwiecień to dla nas miesiąc szczególny: świętujemy urodziny Panoptykonu – w tym roku ósme. A rok temu w kwietniu właśnie światło dzienne ujrzał projekt ustawy „antyterrorystycznej”.

Czy polskie służby korzystały z amerykańskich programów masowej inwigilacji? Czy elektroniczna inwigilacja obywateli jest w ogóle dopuszczalna, a jeśli tak, to jakie są jej granice?

10 października szefowie ugrupowań politycznych w Parlamencie Europejskim zadecydują o tym, do kogo trafi nagroda Sacharowa – przyznawane od 1988 r. wyróżnienie za aktywność na polu ochrony praw człowieka i wolności obywatelskich.

Zawsze, kiedy państwo sięga po dane obywateli, które ci w zupełnie innym celu powierzają prywatnym firmom, pojawiają się problemy i dylematy. Przekonaliśmy się już o tym, badając zasady i skalę dostępu policji i służb do danych telekomunikacyjnych (w tym billingów).