Wraca temat kontrowersyjnego porozumienia o współpracy Unii Europejskiej i Stanów Zjednoczonych w zakresie „śledzenia finansowania terroryzmu” (Terrorist Finance Tracking Program).

Na początku grudnia 2010 r. Komisja Europejska ogłosiła rozpoczęcie negocjacji ze Stanami Zjednoczonymi w sprawie podpisania nowych umów dotyczących przekazywania danych pasażerów europejskich linii lotniczych podróżujących za ocean (Passenger Name Record – PNR).

16 lutego 2011 r. Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (EESC) wydał opinię w sprawie używania skanerów ciała na lotniskach na terenie UE. EESC sprzeciwia się przyjęciu jakichkolwiek środków, które wprowadzałyby skanery ciała na terenie całej Unii Europejskiej i stwierdza, że komunikat Komisji Europejskiej w sprawie zastosowania tzw. skanerów bezpieczeństwa nie uwzględnia trzech podstawowych czynników: konieczności, proporcjonalności i legalności.

Komisja Europejska opublikowała projekt dyrektywy w sprawie retencji danych pasażerów lotniczych (PNR)¸ mającej na celu zapobieganie, wykrywanie i ściganie terroryzmu oraz innych poważnych przestępstw. Chodzi o tzw. projekt EU-PNR, czyli stworzenie w Europie odpowiednika amerykańskiego rejestru danych pasażerów lotniczych, które są wykorzystywane przez policję i tajne służby. Taki system już de facto funkcjonuje w ramach współpracy pomiędzy UE i USA, jednak nie mamy w Europie „własnego” rejestru PNR ani wykształconych zasad korzystania z takich danych przez krajowe służby bezpieczeństwa.

W Radzie Unii Europejskiej trwają prace nad dyrektywą regulującą przetwarzanie danych osobowych m.in. przez policję oraz sądy. Niedawno zakończyły się także negocjacje w sprawie tzw. porozumienia parasolowego, które ma gwarantować jednakową ochronę Europejczyków i Amerykanów, gdy ich dane są przekazywane na drugą stronę Atlantyku w ramach współpracy organów ścigania i sądów. Czy inicjatywy te przyniosą jednak realną zmianę?