Do 15 stycznia można przesyłać zgłoszenia w ramach naszej najnowszej akcji edukacyjnej

Chociaż od „roku ACTA” nie byliśmy w styczniu tak zapracowani, chcemy zatrzymać się na chwilę, żeby podziękować wszystkim tym, którzy tak gorąco nam kibicują. Wasze wsparcie ma wiele wymiarów i realnie przekłada się na naszą pracę.

Najwyższa Izba Kontroli opublikowała plan pracy na 2016 r. Po raz kolejny okazało się, że dzielimy nie tylko sąsiedztwo, ale i zainteresowania. Choć z pewną dumą możemy powiedzieć, że pewne tematy podejmujmy szybciej – tak było np. gdy chodzi o dostęp policji i innych służb do danych telekomunikacyjnych czy wykorzystywanie monitoringu wizyjnego przez samorządy. W tym roku NIK również planuje przeprowadzenie kontroli w kilku interesujących nas tematach. Będą one dotyczyć m.in. funkcjonowania Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców i Systemu Rejestrów Państwowych, polityki migracyjnej państwa, realizacji i wdrażania Projektu Emp@tia oraz dokonywania ocen wpływu w ramach rządowego programu legislacyjnego. Najbardziej niecierpliwie czekamy jednak na wyniki kontroli wykorzystania monitoringu wizyjnego w szkołach i jego wpływu na bezpieczeństwo uczniów.

W zeszłym roku Fundacja Panoptykon uzyskała status organizacji pożytku publicznego. Oznacza to, że po raz pierwszy można nam przekazać 1% swojego podatku. Jeśli jest Ci bliska misja Panoptykonu, jeśli wierzysz, że w Polsce potrzebna jest organizacja, która patrzy na ręce kontrolującym, i uczy, jak w praktyce chronić swoją wolność i prywatność – wpisz w swoim rocznym zeznaniu podatkowym numer KRS Fundacji Panoptykon: 0000327613.

„Staramy się odważniej mówić o potrzebie wspierania organizacji takich jak nasza. Jakiś czas temu zorganizowaliśmy akcję crowfundingową na produkcję gry edukacyjnej, teraz pierwszy raz zachęcamy do wspierania nas 1% swojego podatku”. W wywiadzie z Marcinem Majem Małgorzata Szumańska wyjaśnia, dlaczego warto wspierać Panoptykon. Opowiada o naszych sukcesach, porażkach i planach na przyszłość. Wspomina też o tym, w jakiej sprawie pisaliśmy do prezydenta Stanów Zjednoczonych i dlaczego europosłowie kilka lat temu robili na nasz widok wielkie oczy.