Po burzy, jaka przetoczyła się przez media w sprawie projektu ustawy o wymianie informacji z organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej, ustawa została uchwalona prze

Słynny niemiecki prawnik Rudolf von Jhering twierdził, że dobre prawo powstaje, gdy zdeterminowane jednostki chcą walczyć o swoje interesy i znajdują się sędziowie oraz instytucje, które pragną tych interesów chronić. Dynamiczny rozwój nowych technologii sprawia, że bardzo często przepisy nie nadążają za postępem. W takich sytuacjach mogą pojawić się poważne ryzyka dla praw obywatelskich – w tym prawa do prywatności. Potrzebni są więc odważni obywatele gotowi zawalczyć o swoje prawa, którzy pomogą sądom w „docieraniu” standardów ich ochrony.

W jakich przypadkach instytucje publiczne sięgają po urządzenia biometryczne? Czy władze poszczególnych miast korzystają z dronów? A jeśli tak, co z nimi robią? Jak popularne są kamery z automatycznymi funkcjonalnościami, np. służące do wykrywania niebezpiecznych zachowań?

Afera wywołana ujawnieniem PRISM i innych programów masowej inwigilacji sprawiła, że politycy w Brukseli i Warszawie nie mogą już obojętnie patrzeć, jak dane Europejczyków przepływają przez granicę USA bez gwarancji, których Unia Europejska wymaga od wszystkich innych krajów.

Czesi wygrali walkę o prywatność w komunikacji elektronicznej. Tamtejszy Trybunał Konstytucyjny uznał przepisy o retencji danych za niekonstytucyjne, tym samym zwalniając operatorów telekomunikacyjnych i dostawców Internetu z obowiązku przechowywania danych o komunikacji elektronicznej ich klientów. Polskie prawo w tym zakresie jest o wiele gorsze, ale wciąż obowiązuje. Obowiązek retencji danych wynika z przepisów Unii Europejskiej. Przyjęto go na fali strachu po zamachach w Madrycie i Londynie, wierząc, że wojna z terroryzmem wymaga dostarczenia służbom wywiadowczym wszelkich możliwych danych. Cztery lata po wejściu tych przepisów w życie krajobraz polityczny i poglądy na sensowność retencji danych są diametralnie inne...