Zgodnie z projektem ustawy o jawności życia publicznego (art. 53 ust. 2) w związku z realizacją swoich ustawowych zadań szef CBA może wezwać w każdym czasie każdą osobę pełniącą funkcję publiczną do złożenia oświadczenia majątkowego. Kogo dotyczy ten przepis i jakie będą jego skutki?

Koniec roku sprzyja refleksji i mocnym postanowieniom – także w Fundacji Panoptykon. Jak co roku zatrzymujemy się na chwilę, by podsumować, czym żyliśmy w 2017 r., i nazwać wyzwania czekające nas w nadchodzącym roku. 2017 r. ziścił słowa starego chińskiego przysłowia „obyś żył w ciekawych czasach”. W ciągu ostatnich 12 miesięcy wielokrotnie musieliśmy zastanawiać się nad priorytetami naszych działań – przede wszystkim ze względu na tempo procesu legislacyjnego. W tym podsumowaniu przedstawiamy tylko ułamek tematów, którymi zajmowaliśmy się w tym roku. Wybraliśmy te, które, z naszego punktu widzenia, zostawiły najmocniejszy ślad.

To, że władza wykonawcza dąży do poszerzania swojego stanu posiadania, nie jest zjawiskiem ani nowym, ani wyjątkowym. Jednak przyrost uprawnień polskiego ministra spraw wewnętrznych następuje w tempie geometrycznym, o czym świadczą dwie nowo powstałe formacje pozostające w jego gestii: Biuro Nadzoru Wewnętrznego i Służba Ochrony Państwa.

W ostatnich tygodniach jak Polska długa i szeroka tysiące ludzi zastanawiają się, czy niedługo ich sytuacja finansowa stanie się informacją dostępną w Internecie dla każdego. Problem pojawił się wraz z ogłoszeniem projektu ustawy jawności publicznego, w ramach którego zaplanowano powszechną lustrację majątkową. Chociaż już teraz wiele osób składa oświadczenia majątkowe, to dostajemy sygnały od zaniepokojonych pracowników sektora publicznego, którzy nie chcą, żeby informacje o ich stanie majątkowym były publikowane w Internecie. Czy ich obawy są uzasadnione? Z pewnością, chociaż odpowiedź na pytanie: kto i czego ma się bać, nie jest taka prosta. Dlatego zebraliśmy odpowiedzi na 5 najczęstszych pytań o oświadczenia majątkowe.

Internet działający ponad granicami państw, w którym panuje pełna wolność słowa, a „cenzura” pojawia się tylko jako hasło historyczne na Wikipedii. To marzenie, od którego jesteśmy coraz dalej. Nie tylko przez działania wielkich korporacji, które podzieliły między siebie internetowy tort, ale też kolejnych państw stopniowo niszczących „sen o wolnym Internecie”. Coraz silniej dotyczy to także Polski.