Emerytowany dyrektor technologiczny amerykańskiej agencji bezpieczeństwa NSA William „Bill” Binney został nagrodzony za integralność swoich działań przez Sam Adams Associates for Integrity in Intelligence (SAAII) – organizację zrzeszającą byłych pracowników amerykańskiego wywiadu. Binney po odejściu z agencji w 2001 r. został sygnalistą i zaczął ostrzegać przed rozrastającą się, nieefektywną i naruszającą prywatność obywateli machiną nadzoru NSA.

W 2012 r. Google przekazał władzom USA treść e-maili (nawet tych niewysłanych), kalendarzy, danych kontaktowych i informacji powiązanych z kontami trzech współpracowników serwisu Wikileaks. Firma przyznała się do tego po dwóch latach. Z dokumentów ujawnionych przez Google można wyczytać m.in., jakie oskarżenia wobec Juliana Assange przygotowywały amerykańskie władze.

Opublikowana wczoraj przez Biuro Bezpieczeństwa Narodowego „Doktryna Cyberbezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej” to lektura niezwykle ciekawa, budzi jednak zastrzeżenia. Autorzy świadomi są zagrożeń wynikających z korzystania dla potrzeb bezpieczeństwa narodowego z „wysoce zinformatyzowanych systemów technicznych obcej produkcji, (...) bez uzyskania dostępu do kodów źródłowych ich oprogramowania, gwarantujących informatyczne panowanie (kontrolę) nad nimi”. Po informacjach ujawnianych przez Snowdena taki wniosek jest jednak oczywisty.

Fundacja Panoptykon próbowała zweryfikować informacje ujawnione przez Edwarda Snowdena, które sugerują, że Polska współpracowała z z amerykańską Agencją Bezpieczeństwa Narodowego w ramach programów Oakstar i Orangecrush oraz partnerstwa Buffalogreen. W trybie dostępu do informacji publicznej zapytaliśmy ABW, czy taka współpraca miała miejsce. Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego odmówiła udzielenia nam odpowiedzi, a 14 stycznia sąd oddalił naszą skargę na decyzje ABW. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał argument, że ujawnienie tej informacji utrudni ABW realizację jej ustawowych zadań.

Niemiecki „Der Spiegel” opublikował opracowanie kolejnej partii dokumentów dostarczonych przez Edwarda Snowdena. Na bazie ponad 3600 stron dziennikarze i eksperci ds. bezpieczeństwa, m.in. Laura Poitres i Jacob Appelbaum, opisują, jak NSA przygotowuje się do wykorzystywania Internetu w przyszłych konfliktach międzynarodowych (przykład takiej interwencji można już było obserwować w Iranie, gdzie USA i Izrael, wykorzystując komputerowego robaka, doprowadziły do awarii reaktorów w elektrowniach atomowych).

Europejscy politycy dokonali swoistego powrotu do przeszłości – debata publiczna przypomina tę z początku XXI w. Polityczne reakcje na zamachy terrorystyczne we Francji, przypominają dokładnie to, co w 2001 r. mówił George W. Bush, proponując ustawodawstwo ograniczające prawa człowieka. Przewodniczący Rady Europejskiej Donald Tusk już zapowiedział przyspieszenie prac nad system gromadzenia danych PNR, czyli informacji o pasażerach linii lotniczych. Czy jednak masowy nadzór jest dobrą odpowiedzią na tak skomplikowany problem jak terroryzm?

Czy mamy prawo do informacji o tym, z kim współpracują nasze służby specjalne? Organizacje pozarządowe (m.in.

Ani prawo, ani decyzje polityczne nie zmieniają się pod wpływem jednego bodźca, nawet bardzo mocnego. To nie bilard – raczej przeciąganie wielu splątanych lin w różnych kierunkach.

Amerykańskie i brytyjskie agencje wywiadowcze podejmą się każdego sposobu i sięgają po wszystkie dostępne środki, aby złamać możliwość szyfrowania komunikacji w sieci.