Koalicja EDRi, której Fundacja Panoptykon jest członkiem, przygotowuje poradnik dotyczący prywatności dzieci i młodzieży w sieci. Książka adresowana jest przede wszystkim do nauczycieli oraz rodziców.

Czy w wakacje udało się Wam odpocząć od Internetu? A może nie mieliście takiej potrzeby i wcale nie próbowaliście? Rozpoczynający się dziś rok szkolny z pewnością nie pozwoli na to wielu uczniom.

Ograniczanie naszej wolności przez korporacje i państwo to złożony problem. W prosty sposób czasami trudno go przedstawić dorosłemu, a co dopiero dziecku… Na szczęście są klocki! Film The Lego Movie (polski tytuł: Lego przygoda) nie tylko przypomniał mi, jak zbudować z nich wieżę sięgającą stołu, statek kosmiczny i miasto rozciągające się na cały pokój; pokazał też, jak wytłumaczyć dzieciakom, czym zajmują się takie organizacje jak Fundacja Panoptykon.

MEN opublikował nową wersję projektu rozporządzenia dotyczącego programu „Bezpieczna+”, w którym nie ma już mowy o dofinansowaniu szkolnych systemów monitoringu! Krytycznie ocenialiśmy ten pomysł, więc ostateczna decyzja rządu bardzo nas cieszy. Podobnie jak zaangażowanie wielu osób, organizacji i instytucji (w tym GIODO) na rzecz rezygnacji z propozycji instalowania kolejnych kamer w szkołach.

Od kilku tygodni

To nie monitoring jest potrzebny szkołom, tylko dobrze przygotowani ludzie – zgodnym głosem stwierdzili wszyscy, którzy w ramach konsultacji publicznych programu „Bezpieczna+” przekazali Ministerstwu Edukacji Narodowej swoje opinie. Przeciwko kamerom w szkołach wystąpili nie tylko Fundacja Panoptykon i Centrum Edukacji Obywatelskiej, ale także Rzecznik Praw Dziecka, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Zakład Kryminologii Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, Związek Nauczycielstwa Polskiego i szereg organizacji społecznych: Towarzystwo Edukacji Antydyskryminacyjnej, Fundacja Autonomia i Centrum Cyfrowe. MEN odniósł się do krytyki jedynie zdawkowo, a kamery pozostały w programie.

W zeszłym miesiącu Ministerstwo Edukacji Narodowej konsultowało projekt programu „Bezpieczna+”, który ma służyć zwiększeniu bezpieczeństwa w szkołach przez edukację uczniów i nauczycieli, włączanie rodziców w życie szkół oraz otwieranie placówek edukacyjnych na współpracę z or

„Bezpieczeństwo dzieci” jest wyrażeniem niczym mantra powtarzanym przez rodziców, dyrektorów szkół i polityków. Nic dziwnego. Bo komu może ono nie leżeć na sercu?

Lepiej stawiać na edukację uczniów, nauczycieli i rodziców oraz budowanie pozytywnego klimatu w szkole czy przeznaczać pieniądze na monitoring? Ministerstwo Edukacji Narodowej przekazało do konsultacji społecznych projekt nowego programu Bezpieczna+, w którym próbuje pogodzić wodę z ogniem. Program ma koncentrować się na budowaniu wiedzy dotyczącej bezpieczeństwa w sieci, rozwijaniu umiejętności pracy w grupie, wspieraniu aktywności obywatelskiej itp. Ma otwierać szkoły na współpracę z lokalnymi środowiskami, w tym z organizacjami społecznymi. Jednocześnie jednak przewiduje instalację w szkolnych budynkach kolejnych kamer monitoringu, nie określając jednocześnie żadnych wymogów ani zasad, na jakich miałoby się to odbywać (poza regułami przyznawania dofinansowania). Czy te dwa kierunki działań da się pogodzić? Czy można rozwijać relacje wzajemnego zaufania i uczyć szacunku dla prywatności innych osób w sieci w oplecionych siecią kamer szkołach?