Wśród Waszych pytań o to, co zmienia RODO i jak je właściwie interpretować, powraca wątek cookies i innych sposobów identyfikowania lub śledzenia, na które codziennie trafiamy w sieci. To mit, że RODO wymaga naszej zgody na każde ciastko zaserwowane przez przeglądarkę i każdy uruchomiony skrypt. W tym tekście wyjaśniamy, kiedy rzeczywiście strony internetowe, które odwiedzamy, powinny pytać nas o zgodę, a kiedy wystarczy, że poinformują nas o tym, co robią. Zaczniemy jednak od przypomnienia, czym w ogóle są cookies (i inne informacje śledzące) i dlaczego nie zawsze musimy z nimi walczyć.
03.07.2018
Kreatywność polskich firm i organizacji w zawracaniu ludziom głowy „zgodą z RODO” przerosła nasze najgorsze obawy. Ze względu na tę kreatywność tym razem nie mamy dla Was jednolitego negatywnego wzorca, ale różne przykłady niezrozumienia RODO w kwestii tego, kiedy zgoda rzeczywiście jest potrzebna. Z perspektywy osoby mającej się na coś zgodzić te sytuacje łączy niejasne poczucie: „Przecież nie mogę odmówić, jeśli ta relacja/usługa ma mieć jakikolwiek sens!”. To zwykle niezawodny sygnał, że ktoś niepotrzebnie męczy nas „zgodą z RODO”.
20.06.2018
Od 25 maja o nasze dane dużo bardziej musi troszczyć się nie tylko biznes czy administracja państwowa, ale także przetwarzający dane ponad 33 mln osób Kościół katolicki. Jak RODO wpłynie na ochronę danych wiernych? Czy osoby, które wystąpiły z Kościoła, będą mogły skorzystać z prawa do bycia zapomnianym? Wychodząc naprzeciw Waszemu zainteresowaniu, staramy się odpowiedzieć na najważniejsze pytania.
15.06.2018
Firma, o której nigdy nie słyszałaś/-eś (i która nigdy nie pytała Cię o zgodę na takie działanie), przetwarza Twoje dane, powołując się na to, że pozyskała je z ogólnodostępnego rejestru przedsiębiorców (CEIDG). Takie przetwarzanie najczęściej ma cel marketingowy (mowa o spamie, który gęsto zalewa Twoją skrzynkę lub telefon), ale może się też okazać, że Twoje dane zasiliły komercyjny, internetowy rejestr (np. przedsiębiorców z danej branży albo bazę firm, które w serwisie są oceniane przez użytkowników).
13.06.2018
Nie sposób jej pomylić z żadną ze złych praktyk związanych z pozyskiwaniem zgody, które opisujemy w ramach naszego przeglądu. Modelowa klauzula zgody jest prosta jak drut i nie stwarza użytkownikowi żadnych trudności. Sprowadza się do pytania: „Czy zgadzasz się na przetwarzanie Twoich danych osobowych…?” (tu powinien pojawić się cel, w jakim Twoje dane będą wykorzystywane, i inne ważne komunikaty albo informacja, gdzie możesz je znaleźć). Po nim jest już tylko miejsce na odpowiedź w formie prostej alternatywy „tak/nie”. Jeśli klikniesz „nie”, okienko znika i wszystko działa normalnie.
13.06.2018
Rozpoznasz ją po tym, że pop-up lub inny komunikat z pytaniem o zgodę na przetwarzanie danych osobowych w związku z RODO pojawia się przy każdej próbie skorzystania z serwisu. Najczęściej zasłania treść i utrudnia korzystanie ze strony internetowej.
Ale uwaga: taka praktyka nie musi być złośliwa. Może wynikać z błędu w komunikacji strony i Twojej przeglądarki albo wręcz z tego, że sam/-a zablokowałeś/-aś wszystkie ciasteczka serwowane przez tę stronę i nie jest ona w stanie zapamiętać Twojego wyboru (warto to sprawdzić, zanim naprawdę się zirytujesz).
Niestety, testując różne serwisy, trafiliśmy na takie, które (mimo tego, że wyłączyliśmy dla nich blokadę ciasteczek w przeglądarce!) przy każdym wejściu nękają nas „prośbą” o zgodę…
07.06.2018
Dostajesz te wszystkie maile z RODO w tytule i zastanawiasz się, co dalej? Twój ulubiony portal żąda „zgody na przetwarzanie danych”, a Ty nie wiesz, czy naprawdę możesz powiedzieć „nie”? Masz poczucie, że ktoś nadal zbiera o Tobie więcej informacji, niż powinien, albo robi Cię w RODO-balona i zmusza do klikania na wyskakujące okienka?
07.06.2018
Na czym polega ta praktyka?
Niektóre aplikacje mobilne i portale internetowe wymuszają „zgodę” na przetwarzanie danych osobowych, stawiając swoich użytkowników pod ścianą: albo „zgodzisz się”, albo nie pójdziesz dalej. Jeśli nie ma innego sposobu, żeby skorzystać z danej usługi, okienko z komunikatem „czy akceptujesz/ zgadzasz się na…” to nic innego jak wymuszenie decyzji o przekazaniu danych.
Inny przykład z tej samej kategorii to zgoda na przetwarzanie danych zaszyta w regulaminie (polityce prywatności), którego nie możemy negocjować. Fakt, że akceptujemy taki regulamin (bo nie mamy innego wyjścia), wcale przecież nie oznacza, że zgadzamy się również na przekazywanie danych.
07.06.2018
Na czym polega ta praktyka?
Portale i sklepy internetowe, które uznały, że mimo wszystko* muszą zbierać zgodę na przetwarzanie danych, szukają takich rozwiązań, które sprawią, że zgód będzie jak najwięcej. Zamiast klasycznego przycisku (checkboxu, suwaka etc.), który wymaga naszego świadomego kliknięcia, informują, że na ich stronie za zgodę na przetwarzanie danych (np. w celach marketingowych) będzie uważane wykonanie innej czynności, np. zamknięcie okienka z informacją o RODO (czyli naciśnięcie znaczku „x”), a nawet kliknięcie kursorem w dowolnym miejscu strony (poza wyświetlanym komunikatem), scrollowanie lub „dalsze, aktywne korzystanie z serwisu, bez zmian ustawień przeglądarki”.
*o tym, kiedy pozyskiwanie zgody rzeczywiście jest potrzebne, piszemy w RODO na tacy (odcinek II)
07.06.2018
Na czym polega ta praktyka?
Rozpoznasz ją po tym, że w ustawieniach prywatności dotyczących przetwarzania danych osobowych (np. przekazywania danych innym firmom, integrowania danych z różnych źródeł, śledzenia lokalizacji etc.) domyślnie zaznaczone jest pole oznaczające „zgodę” (suwak, checkbox etc.). Przed rządami RODO to była częsta praktyka, szczególnie wśród zagranicznych firm. Teraz występuje o wiele rzadziej, ale nadal się zdarza.
Przykłady:
Jakdojadę: domyślnie zaznaczona zgoda na dostosowywanie reklam
