W czerwcu 2013 r. Edward Snowden ujawnił informacje o skali inwigilacji elektronicznej prowadzonej w USA przez Narodową Agencję Bezpieczeństwa (NSA). Oświadczył, że zrobił to, gdyż nie chciał żyć w świecie, w którym nie ma prywatności. Wąski krąg specjalistów zajmujących się Internetem i komunikacją domyślał się istnienia programów szpiegujących takich jak PRISM. Jednak dopiero Snowden dostarczył twardych dowodów, że Internet jako przestrzeń, w której możemy być wolni, bezpieczni i anonimowi, to iluzja.

Czy mieszkańcy stolicy czują się bezpiecznie w swoim mieście? Czego się obawiają? Gdzie czują się najbardziej komfortowo? W tekstach z serii poświęconej bezpieczeństwu w Warszawie przyglądaliśmy się już statystykom przestępczości oraz polityce i budżetowi miasta.

Władze Warszawy robią wiele, by stolica była miejscem bezpiecznym, a liczba popełnianych w mieście przestępstw faktycznie się zmniejsza. Nie wiadomo tylko, na ile wzrost bezpieczeństwa w Warszawie jest wynikiem działań urzędników.

W ciągu ostatnich tygodni opublikowaliśmy na stronie Panoptykonu kilka tekstów dotyczących polityki bezpieczeństwa Warszawy. Zwróciliśmy w nim uwagę na różne środki, którymi posługują się władze miasta i służby, by zapewnić porządek i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców.

Pełnomocnik Prezydent Warszawy do spraw komunikacji rowerowej prowadzi na Facebooku konsultacje dotyczące lokalizacji stacji wypożyczalni rowerowych Veturilo.