„Są kamery, jest bezpieczniej”. Jedna z osób biorących udział w naszych badaniach w ten zwięzły sposób wyraziła swoją opinię na temat monitoringu. Nie jest to pogląd odosobniony – wręcz przeciwnie.

Snowden radzi: szyfruj! Chociaż Panoptykon stoi na stanowisku, że bez systemowej zmiany się nie obędzie, zwracamy uwagę, że szyfrowanie komunikatów wysyłanych przez Internet jest ważne dla ochrony prywatności użytkowników.

Choć kamery monitoringu można już spotkać na każdym rogu, wciąż pojawiają się kolejne. W monitoring zbroją się instytucje państwowe, samorządowe, firmy i prywatne osoby. To oznacza, że musi się on cieszyć sporym zaufaniem i popularnością.

Soczi w trakcie igrzysk olimpijskich przypomina nowoczesną cybertwierdzę. Mury, kamery, drony oraz tysiące żołnierzy i policjantów to nie wszystko.

W każdy pierwszy poniedziałek miesiąca w Warszawie ma miejsce CryptoParty. Nie ma lepszej okazji do rozmowy o prywatności i bezpieczeństwie w sieci. Podczas tych spotkań można się dowiedzieć, jak zadbać o bezpieczeństwo informacji, a także uzyskać pomoc w korzystaniu z konkretnych narzędzi i rozwiązań, np. szyfrowania poczty. Spotkania dedykowane są osobom mniej zaawansowanym technicznie, ale specjaliści również są mile widziani – osób do pomocy nigdy za wiele.

Rodzice niemal na każdym kroku słyszą dzisiaj o zagrożeniach, jakie czyhają na ich dzieci w sieci. Niejeden łamie sobie głowę nad tym, jak można sobie z tymi niebezpieczeństwami radzić.

W „pozainternetowym” życiu na ogół nie mamy wątpliwości, czy rozmawiamy z jedną osobą, czy występujemy przed szerszym audytorium. W sieci nie jest to takie oczywiste: zazwyczaj nie widzimy osoby, do której kierujemy komunikat. Ani tych osób, do których trafia on po drodze.

Nie jest dobrze, jeśli pierwszą reakcją władzy na to, że przestaje sobie radzić z obywatelami, jest myśl: ograniczmy ich prawa, może się uspokoją. A właśnie taka logika zagościła na dobre w polskiej debacie politycznej: od trzech lat automatyczną reakcją na uliczne burdy jest propozycja ograniczenia prawa pokojowych zgromadzeń, szczególnie zakaz zasłaniania twarzy, który ma ułatwić identyfikowanie sprawców wykroczeń. W odpowiedzi na zaostrzający się problem mowy nienawiści w Internecie natychmiast pojawiły się postulaty ograniczenia anonimowości, tym razem nie na ulicy, ale w sieci. Mamy problem z egzekwowaniem prawa autorskiego? Nakażmy pośrednikom internetowym kontrolowanie i cenzurowanie wszystkich użytkowników. Przykłady można mnożyć.