bezpieczeństwo

Unia Europejska zbliżyła się o krok do przyjęcia dyrektywy antyterrorystycznej – dziś zajmuje się nią Komitet Stałych Przedstawicieli Państw Członkowskich (COREPER). Treść dyrektywy, w szczególności jej niejednoznaczny język oraz brak konkretnych gwarancji dla obywali, budzi nasze wątpliwości. Niewiele wskazuje na to, by unijne instytucje wprowadził jakiekolwiek zmiany w treści dyrektywy przed jej ostatecznym przyjęciem, dlatego też to państwa członkowskie będą musiały się zmierzyć z wdrożeniem jej z poszanowaniem gwarancji dla obywateli.

8 września 2016 r. w warszawskim tramwaju linii 22 został napadnięty prof. Jerzy Kochanowski, który zwrócił na siebie uwagę agresorów tym, że rozmawiał ze znajomym po niemiecku. Sprawa wywołała duże poruszenie. Zarząd Tramwajów Warszawskich w oświadczeniu zapowiedział konkretne działania mające zapobiegać podobnym zdarzeniom w przyszłości. Reakcja władz Spółki cieszy, niepokoi nas jednak jeden z głównych elementów zapowiadanych zmian – wyposażenie wszystkich tramwajów w pełny monitoring. Kamery nie powstrzymają przemocy. Ich instalowanie będzie natomiast oznaczało dalszą ingerecją w prywatność pasażerów. Zaapelowaliśmy do spółki Tramwaje Warszawskie o poszukanie bardziej adekwatnego rozwiązania.

Film Ostatnia rodzina przypomina uplecione ze scen z życia pięcioosobowej rodziny reality show, którego uczestnicy po kolei odpadają z gry. Oglądając tę prostą, choć niezwykłą historię, z bliska obserwujemy obsesje, które rządziły codziennym życiem Zdzisława Beksińskiego i jego rodziny. Trudno oprzeć się wrażeniu, że te same obsesje na wskroś przenikają dziś naszą rzeczywistość. Być może to jeden z powodów, dla których debiutancki film Jana P. Matuszyńskiego robi wrażenie.

Przed organizacjami pozarządowymi, które zajmują się ochroną praw człowieka, stoi szereg wyzwań. Należy do nich również dbanie o bezpieczeństwo zespołu, wolontariuszy i wolontariuszek, odbiorców i odbiorczyń działań – i to zarówno bezpieczeństwo fizyczne, jak i bezpieczeństwo informacji, które na coraz szerszą skalę gromadzone są za pomocą narzędzi cyfrowych.

O bezpieczeństwie i tym, jak o nie dbać, mówi się ostatnio coraz więcej. Niestety, często te „dobre rady” nie uwzględniają specyfiki organizacji społecznych, dlatego bardzo trudno przełożyć je na codzienną praktykę działania.

Program BINGO ma być odpowiedzią na te problemy – stawiamy sobie za cel nie tylko przekazanie uczestnikom i uczestniczkom w przystępny sposób wiedzy na temat kluczowych wymiarów dbania o bezpieczeństwo, ale również pomoc w rzetelnej ocenie sytuacji organizacji oraz zaplanowaniu wdrożenia najważniejszych zmian.