Stanisław Anioł wiedział wszystko o mieszkańcach bloku przy ul. Alternatywy 4, którego był gospodarzem. Dziś mieszkańcy niektórych osiedli są równie przezroczyści, ale nie znają swojego „anioła”.

Za nami Freedom Not Fear Day. Z tej okazji Panoptykon po raz kolejny zaprosił do rozmowy o strachach, które nawiedzają nas od czasów zamachów 11 września.

Od kilku miesięcy obowiązuje wprowadzony przez tzw. ustawę antyterrorystyczną nakaz rejestracji kart SIM. Wprowadzenie tego obowiązku uzasadniano m.in. chęcią obniżenia liczby fałszywych alarmów bombowych.

11 września 2017 r. mija 16 lat od zamachu terrorystycznego na World Trade Center. 16 lat – tyle czasu wystarczy, by dostać czynne prawo wyborcze w Austrii i Brazylii czy uzyskać zgodę na zawarcie związku małżeńskiego w Polsce. To kawał czasu. Jednak, w kontekście wojny z terroryzmem, trudno uciec od wrażenia, że przez ten czas wcale sobie nie poradziliśmy z „niewidzialnym wrogiem”. Strach na dobre zamieszkał w naszej wyobraźni i rzeczywistości politycznej. W symbolicznym dniu rocznicy najgłośniejszego zamachu terrorystycznego zapraszamy do rozmowy o tym, jak przez ostatnie 16 lat nauczyliśmy się radzić ze strachem przed terroryzmem i z nim żyć. Spotkajmy się 11.09, godz. 18:30, Państwomiasto (Andersa 29, Warszawa).

Informowaliśmy ostatnio o niepokojącej ewolucji orzecznictwa polskich sądów administracyjnych, coraz mniej skorych do projawnościowej wykładni przepisów o dostępie do informacji publicznej. Warto przypomnieć najnowszy przykład tego zjawiska: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (WSA) oddalił skargę Fundacji Panoptykon na decyzję szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, uznając tym samym prawo ABW do zatajania informacji o wykorzystaniu nowych uprawnień do inwigilacji, wprowadzonych tzw. ustawą antyterrorystyczną. Sąd argumentował swoją decyzję o ograniczeniu prawa obywateli do informacji „stanem niewypowiedzianej, ale rzeczywistej wojny terroryzmu z całym światem demokratycznym, fala zamachów terrorystycznych nękająca państwa zachodnie Unii Europejskiej i otwarta wojna terrorystyczna tzw. »państwa islamskiego« z całą cywilizacją demokratyczną”. Krytykowaliśmy publicystyczny, nacechowany emocjami ton uzasadnienia.

Podczas lektury poprzednich odcinków Poradnika BINGO zapewne nie raz przemknęła Wam przez głowę myśl: „Aha, wiedza wiedzą, ale jak to wszystko wdrożyć w praktyce?”. Czynników, które to utrudniają, jest sporo: opór w zespole, zakres tematów, dostępność środków i czasu czy wreszcie… źródła aktualnej wiedzy. Wyzwania te należą do sfery zarządzania projektami i są dla organizacji chlebem powszednim. W ostatnim już odcinku poradnika przyjrzymy się im po kolei.

Komunikacja z mediami to chleb powszedni wielu organizacji, które poświęcają długie godziny, żeby wymyślić skuteczne sposoby dotarcia do dziennikarzy, a za ich pośrednictwem – do odbiorców. Ale nie zawsze idzie im to tak, jakby sobie życzyły. Jak sobie radzić w kontaktach z mediami? W tym odcinku Poradnika BINGO zajmiemy się pracą z mediami. Zastanowimy się, jakie zasady rządzą kontaktami z mediami, jak dobrze przygotować komunikat – i jak go sprzedać, jak opracować dobrą „setkę”, jak radzić sobie z trudnymi pytaniami i jak wybrnąć ze ślepej uliczki. Przetarte kontakty do mediów, dobre konotacje w świadomości odbiorców przydadzą się w potencjalnym kryzysie komunikacyjnym, np. gdy ktoś wystąpi wobec Waszej organizacji z bezpodstawnymi oskarżeniami.

Ciemną stroną pracy z ludźmi jest to, że czasem stykamy się z agresją. Szczególnie narażone na nią są te organizacje, które pracują z nimi bezpośrednio, ale dotknąć to może każdej. Agresja może przybierać różne formy i mieć różne przyczyny. Czasem jest stosowana celowo, jako sposób na zastraszenie organizacji, której działalność się komuś nie podoba. Zaś do instytucji pomocowych trafiają ludzie z problemami, w stresie, który może przejawiać się w zachowaniach agresywnych. Dlatego warto zacząć od analizy tego, jakie sytuacje mogą dotyczyć Was, na jakiego rodzaju ryzyko powinniście się przygotować – i do tego dostosować strategię działania. W tym odcinku Poradnika BINGO pokażemy ogólne zasady przygotowania zespołu i siedziby organizacji na zetknięcie się z agresją.

Bezpieczna siedziba organizacji to taka, w której zespół, wolontariusze czy klienci czują się komfortowo i nie muszą obawiać się o swoje zdrowie i życie. W dalszej kolejności to także bezpieczne mienie organizacji (np. komputery) czy dokumenty. W tym odcinku Poradnika BINGO zajmiemy się sytuacjami kryzysowymi, które mogą zdarzyć się w biurze. Gdy dojdzie do którejś z nich, nie będzie czasu, żeby szukać tego tekstu. Dlatego przeczytajcie go teraz i zastanówcie się, czy Wasza siedziba jest bezpieczna, czy też może macie w tej dziedzinie jeszcze coś do zrobienia. Jeśli nie posiadacie sprzętu gaśniczego czy apteczki, kupcie je czym prędzej. Jeśli jeszcze nie macie procedury ewakuacji, spiszcie ją i przećwiczcie. Udrożnijcie ciągi ewakuacyjne i zróbcie kurs pierwszej pomocy. Jeśli będziecie przygotowani, łatwiej zachowacie opanowanie, gdy zdarzy się coś niepokojącego.