W Afganistanie tworzona jest gigantyczna baza danych biometrycznych. Odciski palców i skany źrenic pobrano już od ponad 2,5 miliona obywateli tego kraju. Oczywiście wszystko w imię walki z terroryzmem. Warto zwrócić uwagę na tego typu niepokojące praktyki, szczególnie teraz - przy okazji Freedom Not Fear Day.
Dobór osób, od których pobierane są dane często jest dziełem przypadku. Jak pisze Robert Stefanicki w Gazecie Wyborczej, “Patrol przyjeżdża do wioski i każe wszystkim mężczyznom ustawić się w kolejce pod meczetem”. Prócz tego, rutynowo skanowane są osoby, które ubiegają się o posady rządowe, w wojsku, w policji oraz wszyscy mężczyźni w wieku od 15 do 70 lat w rejonach ogarniętych walkami. Maszyny biometryczne stoją także na afgańskich przejściach granicznych. W zeszłym roku lotnisko w Kabulu jako pierwsze na świecie zaczęło pobierać takie dane od wszystkich pasażerów.
Baza zbieranych danych znajduje się w rękach afgańskich władz, można jednak się domyślić, że znajdujące się niej informacje przekraczają granice kraju. Dostają je FBI i amerykański Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego, które dzielą się nimi z sojusznikami USA.
Jak pisze Gazeta Wyborcza, powołując się na Economist: "nietrudno znaleźć Afgańczyka, któremu odmówiono wizy albo pracy, gdy jego dane znalazły się na jakiejś liście podejrzanych. Dowodów przeciw nim się zwykle nie ujawnia, nie wiadomo też, jak mieliby się odwołać".
W przyszłości biometryczna baza danych ma zostać wykorzystana przez afgańskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych do wydania dowodów osobistych. Jednak jako podstawowy cel działań podawana jest poprawa bezpieczeństwa. Technologia biometryczna jest szczególnie chwalona przez Amerykanów, jako użyteczne narzędzie w walce z terroryzmem.
Praktyki tego typu krytykuje m.in. Jennifer Lynch z Electronic Frontier Foundation - twierdzi, że skanowanie w warunkach polowych przez niedoświadczonych techników może prowadzić do błędów. Pokazuje to przykład reportera New York Timesa (Amerykanina pochodzenia norweskiego), który dał się zeskanować w celach doświadczalnych. Po wprowadzeniu do komputera jego odcisków palców i skanu źrenicy, na ekranie pojawiło się zdjęcie Afgańczyka o nazwisku Haji Daro Shar Mohammed, który znajdował się na "liście podejrzanych numer 4". Fotografii towarzyszyła adnotacja: "Odmówić wstępu, nie zatrudniać, stanowi zagrożenie”.
Takie przykłady dobitnie pokazuję, że w imię walki z terrozyzmem jednostka jest bez szczególnej refleksji coraz bardziej odzierana z praw i wolności. A czy rzeczywiście zbieranie danych tysięcy nieraz zupełnie przypadkowych osób może nas uchronić przed współczesnymi zagrożeniami i zniwelować nasz strach?
Dodaj komentarz