Polacy nie chcą poświęcać prywatności dla bezpieczeństwa. Taki budujący wniosek można wysnuć z badania Polskiego Towarzystwa Badaczy Rynku i Opinii zrealizowanego przez Millward Brown SMG/KRC.

Na pytanie: „Czy zgadzasz się, by polski rząd miał pełny dostęp do informacji o twojej aktywności w sieci, żeby lepiej dbać o bezpieczeństwo polskiej cyberprzestrzeni?”, twierdząco odpowiedziało tylko 13 proc. obywateli. Polacy nie chcą poświęcać swojej prywatności również dla wygody – na wszczepienie chipu, który pozwoliłby płacić zbliżeniowo zgodziłoby się tylko 11 proc. respondentów.

Na początku stycznia studenci i studentki Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego zorganizowali protest przeciwko instalacji monitoringu wizyjnego w swoim budynku. Akcja okazała się skuteczna – dziekan wydziału wycofał się ze swojej decyzji. Karolina Szczepaniak spotkała się z organizatorkami protestu, Martą Jeżykowską i Justyną Kościńską, by porozmawiać o tym, dlaczego kamery wywołują bunt tylko wśród studentów socjologii.

Przejmując ster władzy, Ewa Kopacz ogłosiła, że jednym z priorytetów rządu będzie dbanie o bezpieczeństwo dzieci. Cel to oczywiście szczytny, gorzej z zaproponowanym rozwiązaniem: państwo ma znów odkręcić kurek z pieniędzmi na rozwój monitoringu w szkołach.

Badacze firmy produkującej oprogramowanie antywirusowe Kaspersky po raz kolejny ujawnili wyniki swoich działań w obszarze bezpieczeństwa sieci. Tym razem udało im się namierzyć działającą od co najmniej 15 lat grupę hakerów odpowiedzialnych m.in. za złośliwe oprogramowanie Stuxnet i Flame. Ślady działań The Equation Group, jak nazwali ją badacze, wykryto na komputerach w 30 krajach (m.in. w Iranie, Rosji, Pakistanie, Afganistanie, Chinach, Mali, Syrii, Jemenie i Algierii) i na sprzęcie należącym do rządów, wojska, firm telekomunikacyjnych, banków, firm energetycznych, elektrowni jądrowych oraz mediów. Wykorzystywane przez atakujących luki w bezpieczeństwie pozwalały instalować złośliwe (inwigilujące i przejmujące kontrolę nad sprzętem) oprogramowanie na dyskach kilku największych producentów.

W sądach administracyjnych trwa batalia organizacji pozarządowych – Fundacji Panoptykon oraz Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka – o informacje dotyczące wykorzystywanych przez służby specjalne programów i narzędzi masowej inwigilacji. Niestety, podobnie jak my przeciwko Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, tak i Fundacja Helsińska nie odniosła sukcesu w swoim sporze z Centralnym Biurem Antykorupcyjnym.

Od kilku lat, z inicjatywy Komisji Europejskiej, w pierwszej połowie lutego obchodzony jest Dzień Bezpiecznego Internetu. W tym roku wypadł on dziś – 10 lutego – i upływa pod hasłem „Razem tworzymy lepszy Internet”. Motto zwraca więc szczególną uwagę, że każdy z nas może i powinien dbać, by Internet był środowiskiem bezpiecznym dla wszystkich użytkowników. Dzień jest najważniejszym projektem unijnego programu „Safer Internet”.

Konsultacje publiczne są kluczowym elementem włączania obywateli w proces podejmowania decyzji. Są też jednym z częściej wykorzystywanych przez Panoptykon narzędzi – przez 5 lat działalności opracowaliśmy i przekazaliśmy organom tworzącym prawo ponad 160 opinii prawnych, stanowisk i wystąpień. Dlatego oburza nas, kiedy władza podchodzi do prowadzonych konsultacji jak do obowiązku, który trzeba jedynie „odhaczyć”.

Pod koniec tego tygodnia odbędzie się szczyt Rady Europejskiej, na którym głowy państw i szefowie rządów zajmą się propozycjami wzmocnienia kontroli na granicach UE i zwiększenia nadzoru nad radykalnymi grupami w Internecie. W związku ze zbliżającym się spotkaniem wzrastają naciski na europosłów sprzeciwiających się wprowadzeniu europejskiego systemu przetwarzania danych pasażerów linii lotniczych. Przygotowany przez Komisję Europejską projekt dyrektywy PNR został zablokowany w Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych głosami parlamentarzystów z frakcji zielonych i socjalistów. W sukurs sceptycznym wobec PNR deputowanym przyszła Grupa Robocza art. 29, zrzeszająca europejskich rzeczników ochrony danych. W swojej opinii rzecznicy podkreślili, że wprowadzenie rozwiązania proponowanego przez Komisję „poważnie naruszyłoby prawo do ochrony życia prywatnego i danych osobowych wszystkich podróżnych”.

Błękitne niebo, przestrzeń powietrzna, samolot, skrzydła – dla wielu są to pierwsze skojarzenia z wolnością. O samych lotniskach też myślimy w kategoriach swobody podróżowania. Niestety, współcześnie porty lotnicze stały się kolejną sceną odgrywanego na całym świecie teatru bezpieczeństwa. Mamy więc bramki do wykrywania broni, monitoring wizyjny całej przestrzeni lotniskowej oraz liczne bazy danych, które mają „złapać” potencjalnych terrorystów lub nielegalnych imigrantów. Wiele z tych środków prowadzi do naruszeń podstawowych praw i wolności człowieka.