WIEDZA

Kreatywność polskich firm i organizacji w zawracaniu ludziom głowy „zgodą z RODO” przerosła nasze najgorsze obawy. Ze względu na tę kreatywność tym razem nie mamy dla Was jednolitego negatywnego wzorca, ale różne przykłady niezrozumienia RODO w kwestii tego, kiedy zgoda rzeczywiście jest potrzebna. Z perspektywy osoby mającej się na coś zgodzić te sytuacje łączy niejasne poczucie: „Przecież nie mogę odmówić, jeśli ta relacja/usługa ma mieć jakikolwiek sens!”. To zwykle niezawodny sygnał, że ktoś niepotrzebnie męczy nas „zgodą z RODO”.

Nie sposób jej pomylić z żadną ze złych praktyk związanych z pozyskiwaniem zgody, które opisujemy w ramach naszego przeglądu. Modelowa klauzula zgody jest prosta jak drut i nie stwarza użytkownikowi żadnych trudności. Sprowadza się do pytania: „Czy zgadzasz się na przetwarzanie Twoich danych osobowych…?” (tu powinien pojawić się cel, w jakim Twoje dane będą wykorzystywane, i inne ważne komunikaty albo informacja, gdzie możesz je znaleźć). Po nim jest już tylko miejsce na odpowiedź w formie prostej alternatywy „tak/nie”. Jeśli klikniesz „nie”, okienko znika i wszystko działa normalnie.

Firma, o której nigdy nie słyszałaś/-eś (i która nigdy nie pytała Cię o zgodę na takie działanie), przetwarza Twoje dane, powołując się na to, że pozyskała je z ogólnodostępnego rejestru przedsiębiorców (CEIDG). Takie przetwarzanie najczęściej ma cel marketingowy (mowa o spamie, który gęsto zalewa Twoją skrzynkę lub telefon), ale może się też okazać, że Twoje dane zasiliły komercyjny, internetowy rejestr (np. przedsiębiorców z danej branży albo bazę firm, które w serwisie są oceniane przez użytkowników).

Na czym polega ta praktyka?

Niektóre aplikacje mobilne i portale internetowe wymuszają „zgodę” na przetwarzanie danych osobowych, stawiając swoich użytkowników pod ścianą: albo „zgodzisz się”, albo nie pójdziesz dalej. Jeśli nie ma innego sposobu, żeby skorzystać z danej usługi, okienko z komunikatem „czy akceptujesz/ zgadzasz się na…” to nic innego jak wymuszenie decyzji o przekazaniu danych.

Inny przykład z tej samej kategorii to zgoda na przetwarzanie danych zaszyta w regulaminie (polityce prywatności), którego nie możemy negocjować. Fakt, że akceptujemy taki regulamin (bo nie mamy innego wyjścia), wcale przecież nie oznacza, że zgadzamy się również na przekazywanie danych.