[Aktualizacja: zapis sesji Marketing Polityczny 2.0. jest dostępny na kanale Concillium Civitas] W jaki sposób podejmujemy decyzje wyborcze? Czy ten, kto zna nasze potrzeby i słabości, rzeczywiście może sprawić, że zmienimy swoje poglądy, a przynajmniej skutecznie nas zniechęcić do zagłosowania na kontrkandydata? Czy cechy naszej osobowości naprawdę można wyinterpretować z publicznie dostępnych informacji? A jeśli to wszystko prawda, czy taką władzę można jeszcze poddać kontroli społecznej? Zapraszamy do rozmowy o nowych narzędziach marketingu politycznego – we wtorek 9 lipca 2019 r. o godz. 17:30 w Collegium Civitas.

Gościem specjalnym tego wydarzenia jest Michał Kosiński – wykładowca Uniwersytetu Stanforda i specjalista w dziedzinie psychometrii. W dyskusji o tym, jak ten problem wygląda w Polsce – na bazie doświadczeń z dwóch ostatnich wyścigów wyborczych – wezmą udział: Dominik Batorski (Interdyscyplinarne Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego UW; Sotrender), Krzysztof Izdebski (Fundacja ePaństwo), Anna Mierzyńska (OKO.press) i Katarzyna Szymielewicz (Fundacja Panoptykon).

Zysk, jaki generują śledzące reklamy, wcale nie przekłada się na przychody zagrożonych wyginięciem wydawców. Karmi przede wszystkim danożernych pośredników.

Miało być sprawnie i nowocześnie, ale mechaniczne przydzielanie bezrobotnych do trzech kategorii odpowiadających stopniowi „oddalenia od rynku pracy” kończyło się niesprawiedliwymi i niezrozumiałymi dla nich decyzjami. „Dostałam pierwszy profil, a mój brat drugi.

Walka z nieprzejrzystymi praktykami firm z branży reklamy interaktywnej toczy się nie tylko w Polsce, gdzie zapoczątkowały ją nasze skargi na Google’a i IAB – nieformalnych regulatorów rynku. Analogiczne skargi trafiły łącznie aż do 14 innych organów ochrony danych, m.in. w Irlandii, Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii czy Holandii.

Jak politycy mogą manipulować w sieci, żeby zdobyć Twój głos w wyborach? Jednym ze sposobów może być rozpowszechnianie tzw. targetowanych reklam politycznych w mediach społecznościowych. W Polsce wciąż mało wiemy o tym zjawisku. Dzięki wtyczce Who Targets Me dowiesz się, która partia próbuje wpłynąć na to, jak zagłosujesz w wyborach do europarlamentu.   

W marcu ukazał się raport firmy Cookiebot dotyczący technologii śledzących wykorzystywanych na stronach rządowych w Unii Europejskiej. Autorzy raportu przekonują, że państwa członkowskie nieświadomie pozwalają branży reklamy internetowej śledzić obywateli tam, gdzie w wirtualnej rzeczywistości powinni czuć się najbezpieczniej – na stronach instytucji publicznych.

Po dzisiejszym posiedzeniu połączonych komisji sejmowych mamy dobre wiadomości: udało się przekonać rząd i posłów do wprowadzenia zmian w prawie bankowym, które zmienią proces przyznawania kredytów. W miejsce „czarnej skrzynki”, która wypluwa niezrozumiałe decyzje bez uzasadnienia, ma się pojawić przejrzysta procedura, wzmacniająca prawa osób ubiegających się o kredyt. To duży przełom w relacjach bank–klient i odpowiedź ustawodawcy na postulaty, które zgłaszamy od dawna.

Wiek, płeć, miejsce zamieszkania, model urządzenia i system operacyjny, język i lokalizacja, wyszukiwane słowa i odwiedzane strony – kiedy użytkownik czeka na załadowanie strony internetowej, dane o nim płyną szerokim strumieniem do dziesiątek, jeśli nie setek, firm biorących udział w licytacji, której zwycięzca zapłaci 1/5 grosza za możliwość wyświetlenia swojej reklamy. Użytkownik nie ma w tym systemie ani głosu, ani praw. Nie wie, do kogo trafiają jego dane ani jakie wnioski są z nich wyciągane. Fundacja Panoptykon domaga się zmiany tego stanu rzeczy i występuje do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych ze skargą przeciwko IAB i Google – nieformalnym regulatorom rynku reklamy interaktywnej.