Internet

29 grudnia 2010 r. Ministerstwo Infrastruktury przyjęło Założenia projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne. Ten projekt to kolejny etap wdrożenia tzw. Pakietu telekomunikacyjnego, czyli kilku powiązanych dyrektyw, które regulują najważniejsze zagadnienia związane z rynkiem usług telekomunikacyjnych, w tym funkcjonowaniem Internetu, w Unii Europejskiej. Założenia zmian prawnych zostały rozpisane na 101 stronach i poruszają rozmaite kwestie, od czysto technicznych po zupełnie fundamentalne dla przyszłości społeczeństwa informacyjnego.

Liczbę tę podaje opublikowany 30 grudnia 2010 r. raport Reporterów Bez Granic pt. Journalists in 2010 - targets and bargaining chips.  Wynika z niego, że prześladowanie blogerów i internautów oraz cenzura Internetu stają coraz bardziej powszechne. Oprócz 152 aresztowań, przynajmniej 52 blogerów padło w 2010 r. ofiarą pobicia. Reporterzy Bez Granic zajmują się obecnie sprawą wyjaśnienia okoliczności śmierci młodego blogera z Egiptu, Khaleda Mohammeda Saida, który w czerwcu 2010 r. został aresztowany przez dwóch policjantów w cywilu w kafejce internetowej. Said został wyprowadzony na zewnątrz i dotkliwie pobity. Niedługo po tym zdarzeniu, pojawiły się informacje, że interwencja policji była odwetem za umieszczenie przez internautę filmu w sieci, który wskazywał, że funkcjonariusze policji byli zaangażowani w handel narkotykami.

Próby ograniczenia możliwości funkcjonowania serwisu Wikileaks w Internecie podejmowane przez podmioty z sektora prywatnego, stały się w ostatnim czasie obiektem sporego zainteresowania mediów. Nazwa domeny Wikileaks (wikileaks.com) została usunięta przez EveryDNS.net (firma zarządzająca domenami), możliwość zbierania funduszy ograniczona przez firmy Paypal, Visa i Mastercard, a strona organizacji usunięta przez Amazon. Nasuwa się więc pytanie, kiedy odrzuciliśmy rządy prawa i zastąpiliśmy je doraźnym sądownictwem sprawowanym przez prywatne firmy? Jak to się stało, że prywatne podmioty mogą karać stronę internetową, wobec której nigdy nie zapadł wyrok skazujący?

Afera Wikileaks skłania nie tylko do refleksji nad stylem uprawniania polityki i granicami zaangażowanego dziennikarstwa. Wymusza, i to dość dramatycznie, zastanowienie nad elastycznością systemu ochrony prawnej, która umożliwia niemal z dnia na dzień zmianę statusu z legalnego i cenionego źródła informacji na „wroga publicznego”. Odium wykluczenia unosi się ciężką chmurą nad serwisem i jego założycielem. Działania i rządów i prywatnych firm ewidentnie zmierzają do „wyeliminowania przeciwnika”, bez ważenia racji i przestrzegania procedur prawnych.