Wszystkie osoby, którym (np. przy pomocy biletomatów) uda się zakodować bilet imienny na karcie niespersonalizowanej, mogą z niego korzystać do 30 czerwca 2010 roku. Wynika to z brzmienia § 42 Taryfy przewozowej:
1. Bilety zakodowane na nośniku, o którym mowa w § 7 pkt 2 będą wydawane do dnia 31 grudnia 2009 r.
2. Dopuszcza się użytkowanie biletów zakodowanych na nośniku, o którym mowa w § 7 pkt 2 do dnia 30 czerwca 2010 r. Po upływie tego terminu bilety te będą nieważne.
O tym co ochrona danych osobowych ma wspólnego z nadzorem
Dla Panoptykonu, jako organizacji, kluczowe znaczenie ma pojęcie nadzoru. W społeczeństwie nadzorowanym – czyli takim, w którym nadzór staje się coraz bardziej wszechobecny – ograniczenia naszej wolności, naruszenia prawa do prywatności czy dyskryminacja są właściwie wpisane w sam system. Narzędzia, jakie wykorzystywane są do nadzorowania społeczeństwa mogą mieć różny charakter, jednak współcześnie nadzór odbywa się w dużej mierze za pomocą zbierania informacji o jednostkach (i całych grupach), czyli właśnie poprzez gromadzenie danych osobowych.
Podstawowy zarzut, jaki Fundacja Panoptykon zgłasza wobec personalizacji kart miejskich w Warszawie, dotyczy nieproporcjonalności wprowadzanych rozwiązań do założonych celów, co prowadzi, w naszej ocenie, do naruszeń prawa pasażerów do ochrony swoich danych osobowych oraz prywatności. Jednak nasz sprzeciw wynika również z tego, w jaki sposób nowe rozwiązania są przez władze miasta i stołeczny ZTM wdrażane (tutaj szerzej przedstawiamy nasze zarzuty). Przede wszystkim chodzi tu o organizacyjne i techniczne nieprzygotowanie ZTM-u do wprowadzanych zmian oraz brak uczciwej i otwartej komunikacji z pasażerami (więcej na ten temat w komentarzu: Szumańska: Dezinformacja i mandaty).
Na ostatniej w tym roku sesji Rady Miasta stołeczni radni nie mieli możliwości głosowania nad projektem przewidującym rezygnację z obowiązkowej personalizacji i zachowanie możliwości kodowania biletów imiennych na starych kartach. Nie mieli oni nawet możliwości głosowania nad tym, czy w ogóle tym projektem należało zająć się w tym roku. Sprawa rozbiła się o postawę miasta, które zapewne uznało, że gra na zwłokę jest najlepszą metodą na rozprawienie się z protestami przeciwko narzuceniu warszawiakom spersonalizowanych kart miejskich.
Najbliższa sesja stołecznej Rady Miasta będzie zapewne zdominowana przez temat budżetu. Mamy jednak nadzieję, że do porządku obrad zostanie wprowadzony projekt uchwały, która przewiduje rezygnację z obowiązkowej personalizacji kart miejskich w Warszawie. Nie zakłada on rezygnacji z kart spersonalizowanych, ale umożliwia pasażerom korzystanie z kart niespersonalizowanych i kodowanie na nich biletów imiennych także po 1 stycznia 2010 roku.
Czy uważasz, że obowiązkowa personalizacja Warszawskiej Karty Miejskiej, jaką od początku przyszłego roku szykują nam władze miasta i stołeczny ZTM, to dobre rozwiązanie? Kliknij i poznaj nasze argumenty. Może nie zdecydujesz się na nową kartę. Albo wyrobisz ją z naszym protestacyjnym tłem.
W czwartek 8 października odbyło się pierwsze spotkanie w ramach Departamentu Propozycji. Jest to cykl otwartych debat, podczas których każdy z uczestników może przedstawić swoje propozycje dla Warszawy. Projekt realizowany jest w ramach festiwalu Warszawa w Budowie. Spotkanie odbywają się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Pierwsza z dyskusji poświęcona była tematowi komunikacji. Wystąpiliśmy na nim z inicjatywą dotyczącą funkcjonowania Warszawskiej Karty Miejskiej.
GIODO zakończył postępowanie w sprawie ZTM i wydał decyzję, w której kwestionuje dotychczasowe praktyki ZTM związane z gromadzeniem danych klientów. Między innymi wypowiedział się kategorycznie przeciwko gromadzeniu danych o trasach przejazdów właścicieli kart miejskich i polityce informacyjnej ZTM.
Na zwołanej konferencji prasowej GIODO podkreślił, że ZTM nie jest instytucją powołaną do śledzenia obywateli, dlatego na potrzeby korzystania z jego usług nie jest potrzebne gromadzenie danych o lokalizacji właścicieli kart. Według GIODO gromadzenie takich informacji byłyby zbyt dużą ingerencją w prywatność obywateli. Zatem ZTM nie może zgodnie z prawem przetwarzać informacji o lokalizacji podróżujących i powinien zaprzestać pozyskiwania numerów spersonalizowanych WKM w trakcie dokonywania jej kolejnych kasowań (o ile nie dochodzi wyłącznie do aktywacji karty). Należy zatem zmodyfikować zasady działania kart miejskich (w tym momencie system rejestruje numer karty przy każdorazowym kasowaniu) albo usuwać takie dane z systemu ZTM natychmiast po ich zarejestrowaniu.
Decyzja GIODO w tym zakresie uwzględnia nasze postulaty, sformułowane w liście otwartym Fundacji.
Kampania marketingowa wokół Warszawskiej Karty Miejskiej odciąga uwagę od kluczowej sprawy: ceną za nową "funkcjonalność" jest poważne ograniczenie prawa do prywatności.
W odpowiedzi na projekt „obowiązkowej personalizacji” kart miejskich realizowany przez ZTM wystosowaliśmy list otwarty do Prezydent m.st. Warszawy i Przewodniczącej Rady Miasta (do wiadomości Rzecznika Praw Obywatelskich i GIODO). Domagamy się w nim przywrócenia korzystającym z transportu miejskiego możliwości wyboru, czy i na jakich zasadach będą udostępniać swoje dane ZTM.
Uważamy, że sytuacja faktycznego przymusu korzystania ze spersonalizowanej karty miejskiej, jaką wprowadza projekt ZTM, rażąco łamie prawo do prywatności i ochrony danych obywateli.
