Władze Warszawy robią wiele, by stolica była miejscem bezpiecznym, a liczba popełnianych w mieście przestępstw faktycznie się zmniejsza. Nie wiadomo tylko, na ile wzrost bezpieczeństwa w Warszawie jest wynikiem działań urzędników.

W 2009 roku Bruksela przyjęła tzw. program sztokholmski. To wieloletnia strategia wskazująca konkretne działania na rzecz wolności obywatelskich, sprawiedliwości i bezpieczeństwa.

Bycie bezpiecznym jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka, która w znacznej mierze wpływa na jakość naszego życia. Jednocześnie bezpieczeństwo stało się w ostatnich latach słowem kluczem, wykorzystywanym do uzasadnienia działań władz publicznych na różnych poziomach: od montowania kamer w szkołach do zbierania danych pasażerów linii lotniczych. Jesteśmy stawiani przed wyborem: bezpieczeństwo albo wolność. Zachowanie równowagi pomiędzy tymi dwiema wartościami w atmosferze powszechnie podkreślanych zagrożeń wydaje się niemożliwe. Hasło „bezpieczeństwo” zamyka dyskusję nad skutecznością stosowanych dla jego zapewnienia środków i ich kosztami (nie tylko finansowymi).

Jak podał dziś Urząd Komunikacji Elektronicznej, w 2013 r. operatorzy otrzymali 1,75 mln zapytań o dane telekomunikacyjne – m.in.

Parlament Europejski zabrał głos w sprawie masowej inwigilacji Europejczyków przez amerykański wywiad.

Nasz przewodnik o retencji danych telekomunikacyjnych „Telefoniczna kopalnia informacji” czeka na Was w wybranych warszawskich lokalach: państwomiasto (ul. Andersa 29), Filtry Cafe (ul. Niemcewicza 3) oraz w Prasowym (ul. Marszałkowska 10/16). Osoby mieszkające poza Warszawą mogą zamówić przewodnik drogą elektroniczną (fundacja@panoptykon.org) lub skorzystać z jego internetowej wersji.

Jak architekturę sieci telekomunikacyjnej wykorzystują organy ścigania? Jak wygląda praktyka sięgania po dane telekomunikacyjne w różnych krajach Unii Europejskiej? Co ma polska obecność w Afganistanie do retencji danych telekomunikacyjnych?