Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Fundacji Panoptykon na decyzję szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Domagaliśmy się od ABW ujawnienia danych statystycznych dotyczących skali wykorzystywania nowych uprawnień przyznanych służbom na mocy tzw. ustawy antyterrorystycznej, ale szef ABW odmówił udostępnienia nam tej informacji. Wyrok nie jest prawomocny. Będziemy dalej walczyć przed sądem.

W lutym 2016 r. weszła w życie ustawa inwigilacyjna. Ułatwiła ona służbom specjalnym pozyskiwanie wiedzy na temat naszej aktywności w Internecie. Przed sądami walczymy o informację, jak Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego korzysta z możliwości zdalnego dostępu do baz danych firm internetowych.

Trybunał Sprawiedliwości zablokował kontrowersyjną umowę w sprawie przekazywania danych o pasażerach linii lotniczych między Unią Europejską a Kanadą. To jednak tylko połowiczne zwycięstwo prawa do prywatności.

W Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji trwają prace koncepcyjne, zaś w Komendzie Głównej Policji powstały jedynie dokumenty wewnętrzne, których KGP nie zamierza nam udostępniać – tylko tyle udało nam się dowiedzieć w kwestii wdrażania tzw. dyrektywy policyjnej do polskiego porządku prawnego. Czy oznacza to, że kolejne przepisy dotykające sfery praw i wolności obywatelskich tworzone będą w pośpiechu, na kolanie i bez konsultacji?

Na dzisiejszym posiedzeniu Rada Ministrów zdecyduje o powołaniu nowej służby specjalnej – Biura Nadzoru Wewnętrznego. BNW podległe będzie Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji, a jego zadaniem będzie nadzór nad innymi podporządkowanymi Ministrowi formacjami – Policją, Strażą Graniczną i Państwową Strażą Pożarną. Ustawa ma „urealnić standard cywilnego nadzoru nad umundurowanymi służbami porządku publicznego”. Dlatego BNW ma ujawniać i monitorować „zachowania naruszające zasady etyki zawodowej funkcjonariuszy” czy analizować i oceniać czynności operacyjne prowadzone przez Policję i SG. BNW sprawdzać będzie także, jak funkcjonariusze analizują i gromadzą dane osobowe. I chociaż nagłośniona niedawno sprawa śmierci Igora Stachowiaka we wrocławskiej komendzie czy zdobyte przez Panoptykon informacje o nieprawidłowościach w pobieraniu przez policję billingów powinny zachęcić nas do poparcia każdej inicjatywy zwiększającej nadzór – choćby wewnętrzny – nad służbami, to analiza szczegółów projektu rodzi wątpliwości.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił we wtorek skargę kasacyjną Służby Kontrwywiadu Wojskowego od wyroku sądu pierwszej instancji, który stwierdzał, że informacja o współpracy z amerykańską Agencją Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) w ramach programów masowej inwigilacji to informacja publiczna. Cieszymy się, ale jest to radość podszyta goryczą.

27 kwietnia 2016 r. Parlament Europejski i Rada UE przyjęły tzw. dyrektywę policyjną. Ma ona zostać wdrożona do polskiego porządku prawnego do 6 maja 2018 r. Dyrektywa stanowi próbę pogodzenia dwóch wartości. Z jednej strony jej celem jest ułatwienie wymiany danych osobowych między państwami członkowskimi, co ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia skutecznej współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych i współpracy policyjnej. Z drugiej zaś, przyjęcie dyrektywy służy wzmocnieniu praw osób, których dane dotyczą. Dyrektywa przewiduje w szczególności uprawnienie jednostki do informacji, czy dotyczące jej dane są przetwarzane, oraz prawa dostępu do danych, a także złożenia skargi do organu nadzorczego odpowiadającego za monitorowanie właściwego stosowania dyrektywy policyjnej.

Zgodnie z ustawą „inwigilacyjną” Minister Sprawiedliwości przedstawia co roku informację na temat pobierania przez policję i służby specjalne słynnych „billingów”, czyli danych telekomunikacyjnych (informacji o lokalizacji telefonu, wykonywanych połączeniach) i danych internet